Αντίλογος

(Η Ελλάδα δεν αυτοκτονεί, δεν πεθαίνει, όπως και να κυλήσουν τα πράγματα). Στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα οι πολιτικοί μας είναι φοβερά διχασμένοι. Αντί να λειτουργήσουν ενωτικά, βγάζουν ο ένας του άλλου το μάτι. Από κοινού σπρώχνουν την Πατρίδα σ’ εθνική περιπέτεια. Στο γκρεμό. Κολλημένοι στο «ναι» και στο «όχι», χωρισμένοι σε πολιτικά στρατόπεδα, διχάζουν το Λαό. Περίεργο… Όλοι αυτοί, που λήστεψαν, έφεραν σε μοιραία κατάσταση τη χώρα. Τη μαράζωσαν... Της μαύρισαν την ψυχή… Τη σκότωσαν… Αγωνίζονται τώρα να τη σώσουν… Γίνεται όμως αυτό(;!) Ρωτάω κι απορώ. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 30/06/2015

Στη Δερβιτσάνη υπάρχει ένα υδραγωγείο, που μεταφέρει πόσιμο νερό από τα ύψη της Δολιανής κι ανεφοδιάζει το χωριό. Κατασκευάστηκε στον καιρό της Ιταλίας. Από σωλήνες «φασιστών» ήπιαν αρκετά χρόνια «ελαφρύ» νερό οι κάτοικοι. Μετά την απελευθέρωση, το 1944, για να μην «μολυνθεί» ο λαός από τις «φασιστικές» σωλήνες, το σύστημα «ενδιαφέρθηκε», «πήρε» ανάλογα μέτρα. Έσκαψε βαθιά, έβγαλε τις παλιές σωλήνες και τις αντικατέστησε όλο ενθουσιασμό με καινούργιες. Οι μεταλλικές σωλήνες των Ιταλών ήταν αντοχής, για περίπου 150 χρόνια, ενώ οι  επόμενες μόνο για 50. Μετά το 1991, ξανά σκαψίματα, εξαγωγή των παλιών σωλήνων του κομμουνισμού κι αντικατάσταση με νέες της δημοκρατίας. Τη θέση των μεταλλικών, την έπιασαν οι πλαστικές σωλήνες της εταιρείας Πατσετάκη. Έγινε και το άλλο στο νέο σύστημα: Στη διαδρομή, κατά την κατασκευή του υδραγωγείου και στη συνέχεια, αφέθηκαν οι ιδιώτες να τρυπήσουν τον κεντρικό αγωγό και να βάλουν παράνομα νερό σε οικίες και επιχειρή

(Απόσπασμα από αφιερωμένο κείμενο στον Χρήστο Κολλά, που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Εγκατάλειψη»). Το 1997, όταν το αλβανικό κράτος διαλύθηκε εντελώς και το καθετί έπεσε σε χέρια μαφιόζων, συμμοριτών, που σκότωναν, βίαζαν, έκλεβαν, έκαιγαν, έφερναν άνω - κάτω τα κρατικά αρχεία..., κατάλογοι με ονόματα συνεργατών των μυστικών υπηρεσιών, βρέθηκαν σπαρμένοι πέρα - δώθε στους δρόμους της πόλης τ’ Αργυρόκαστρου. Τυχαίοι διαβάτες έσκυβαν, μάζευαν τα πολυκαιρισμένα χαρτιά και με δυσκολία άρθρωναν ονόματα «μπιτσουνιών». Οι πληροφορίες λένε ότι τους καταλόγους αυτούς, τους συμμάζεψαν με ταχύτητα υπάλληλοι του  Ελληνικού Προξενείου Αργυρόκαστρου και τους εξαφάνισαν. Πάνω στο συμμάζεμα ο Χρήστος Κολλάς, σωματοφύλακας τότε του Νικόλαου Κανέλου, πρόσεξε πολλά ονόματα συγχωριανών καταδοτών. -Τα περισσότερα τα γνώριζε ο ίδιος από παλιά -. Από κάποια πρωτάκουστα πρόσωπα, που τα καμαρώνουμε, τα προωθούμε σε αξιόλογες θέσεις, του έγινε το αίμα νερό. Παρόλο που τον συμβ

Εύχομαι - σαν απλός δημότης - τον πρώτο Δήμαρχο της Δρόπολης, Αχιλλέα Ντέτσικα: Επιτυχίες στο πολύπλευρο και σοβαρό έργο του! Αυτόνομη, ανεξάρτητη… λειτουργία, για το καλό όλων των Δημοτών! Σεβασμός στη φωνή, στη δράση, στη διαφορετικότητα  όλων των πλευρών…! Αποδέσμευση απ’ τ’ αφεντικά! - Να τον αφήσουν κι αυτά ελεύθερο, ήσυχο στη δουλειά του -. Σαν αθλητικός τύπος - μ’ ανάλογη αθλητική παιδεία - να τερματίζει, την κάθε κούρσα, σε χρόνο ρεκόρ. Και να ‘χει πάντα γερό στομάχι… Γιατί… έτσι κι αλλιώς.. θα τ’ ακούσει απ’ τον κόσμο.  Όσα καλά κι αν κάνει για το κοινό καλό… (Εγώ, προσωπικά, θα τον "αντιπολιτευτώ"...).   Επιτυχίες και στους Δημοτικούς Συμβούλους, που με τις αποφάσεις τους έχουν τη δυνατότητα να λύνουν και να δένουν τα χέρια του Δημάρχου. Να οδηγούν καλά, να ελέγχουν σωστά την όλη πορεία του Δημαρχείου… Στην πρώτη τους συνεδρίαση τίθεται θέμα επανεξέτασης του ζητήματος για το πού πρόκειται να εγκατασταθεί τελικά τ

(Μονολογεί η γριά μάνα μου άφοβα για το θάνατο, αφού «χόρτασε» ζωή). Κούφια η ώρα που θα μιλήσω για το θάνατο. Δεν είναι για έναν, είναι για όλους ο θάνατος - κοινό ποτήρι. Άμα έρθει στην πόρτα σου, θα του πεις όχι; Δεν του την κλείνεις, σε τσιμπάει το μαύρο φίδι. Όλα να ήταν όπως είναι, μόνον αυτή η τρύπα να μην ήταν, που μας παίρνει χωρίς γυρισμό. Εγώ το ‘φαγα το τσαΐρι μου κι αν φύγω δεν με μέλει, κουράστηκα πολύ. Σε κουράζει η άτιμη ζωή. Να φύγω με το καλό θέλω τώρα, με ειρήνη. Μου βγαίνει στον ύπνο τη νύχτα…, έρχεται ως τη θύρα αρματωμένη η νεκρή μάνα μου και φεύγει. Τη ρωτώ: - Πότε θα ‘ρθεις να με πάρεις; Αυτή τσιμουδιά… Δεν μιλάει… Μ’ αφήνει να ‘μαι εδώ, δεν με θέλει ακόμα κοντά της… Σε δογένια σκάλα, θυμάμαι, βάζαμε παλιά τους νεκρούς. Όταν πέθανε η νίνη καλή, χάλασε το σεντούκι ο μαραγκός κι έφτιαξε την κάσα της. Όταν σου κόβονται στη ρίζα, σου μαραζώνει το κορμί, σε πονάει όπου τ' αγγίξεις, λες: - Ώρα μου καλή! Δεν

(Υπάρχουν και τραυματίες εκτός κινδύνου). Πίσω απ’ το ριζάφτι μου σαν να πέρασε σφαίρα. Τόσο κοντά ήταν ο θόρυβος. Ερχόταν απ’ το γειτονικό χωριό. Συνηθισμένη ριπή, είπα. Και ακίνδυνη. Μετά από λίγο όμως, μαθαίνω ότι σκοτώθηκε ένας αστυνομικός. Το κράτος τη δολοφονία προσπαθεί να τη χρεώσει στους γείτονές μας. Στους Λιαζαρατινούς... Όποια και να είναι η αλήθεια, το θλιβερό γεγονός είναι ότι αφαιρέθηκε η ζωή, πάνω στο καθήκον, ενός συνανθρώπου. Ενός αθώου Αλβανού πολίτη.  Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 24/06/2015

  Μεταφέρουμε την ιστορία μας στις επόμενες γενιές ατόφια. Με πρόσωπα και γεγονότα. - Δεν δραματοποιούμαι τίποτε, ούτε ωραιοποιούμε τίποτε -. Η ανατροπή του επικίνδυνου κατεστημένου, που έκανε ανυπολόγιστη ζημιά στον τόπο μας, ήρθε, δυστυχώς, από τη συσπείρωση των Δροπολιτών και Πωγωνισίων ψηφοφόρων, που παρασύρονται και ψηφίζουν αλβανικά κόμματα… …Και από τις δυνάμεις της προεκλογικής συμμαχίας Ελληνικού και Αλβανικό Σοσιαλιστικό Κόμματος στο Βούρκο και Ριζά… Κατά την ταπεινή μου γνώμη η ανατροπή έγινε από δύο παράλογα, για το Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, ζευγαρώματα… (Η αδιαφορία του κόσμου μας, για  την εκλογή του δημοτικού άρχοντα, που θα έχει άμεση σχέση με την επίλυση των περίπλοκων ζωτικών ζητημάτων του, έφτασε στο απροχώρητο. Χτύπησε κόκκινο. Περίπου στο 30 τοις εκατό καθηλώθηκε η συμμετοχή των ψηφοφόρων, η προσέλευσή τους στην κάλπη σ’ αυτές τις δημοτικές εκλογές). Το επόμενο βήμα, η διαχείριση της νέας διαμορφωμένης κατάστασης, η δρομολό

(Τώρα είναι η σειρά να πιάσει δουλειά η Ομόνοια). Ορισμένοι δικοί μας άνθρωποι, θεωρούν ότι με την εκλογή σε θέση δημάρχου, του Αχιλλέα Ντέτσικα στη Δρόπολη και του Λεωνίδα Χρήστου στη Φοινίκη, ο Ελληνισμός απέτυχε. Μεταξύ τους, δυστυχώς, είναι και νεαροί... Συμβουλεύω: - Καθίστε και κάντε ορθολογικά την ανάλυση, καμάρια μου! Άλλο ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η αλλαγή… Κι εγώ, προσωπικά, διαφορετικά επιθυμούσα να γίνει… Όμως… έφυγε η κλίκα. Και πέτυχε καθαρή Νίκη ο Ελληνισμός… Κέρδισε κατά κράτος η διαφορετικότητα. Στη συνέχεια πρέπει να δούμε κι άλλες ανατροπές… Ριζικές αλλαγές… Μια ομάδα ανθρώπων που μας κράτησε, για τα δικά της συμφέροντα, σε ομηρία σχεδόν δύο δεκαετίες, έκοψε το λαιμό της. Ξεκουμπήθηκε η χολέρα. Φανάτισαν, παραπλάνησαν σκόπιμα, με ψεύτικα κατασκευασμένα συνθήματα, χωρίς παραγωγή έργου, αθώους απλούς πολίτες… Κράτησαν με χυδαίο, παράλογο, παράνομο τρόπο, χωρίς κανένα δικαίωμα, με το έτσι θέλω, χρόνια στη σε

Εξαρτάτε από ποια σκοπιά, ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς τη σημερινή νίκη. Αλλά και την ήττα. Όταν αλληλοσκοτώνονται κατεστημένα, έμποροι πολιτικοί και βγαίνει ο "νικητής", τότε τι νίκη να τη θεωρήσεις αυτή;! Το παράδοξο - η συνεργασία δύο άκρων - δύο οχτρών -  έφερε στη Δρόπολη τη νίκη. Διαφέρουν τα πράγματα στη Φοινίκη. Χρήζουν άλλης ειδικής ανάλυσης τ' αποτελέσματα... Αυτού κέρδισε το Κόμμα των Ελλήνων… Όμως το γεγονός..., που δεν αμφισβητείται με τίποτε, είναι ότι ο Ντούλες χάνοντας τους τρεις Δήμους, έπρεπε να είχε πάει κιόλας σπίτι του. Με την αυταρχική, καταστροφική πολιτική, που άσκησε όλα αυτά τα χρόνια, φεύγοντας θ' αφήσει πίσω άβυσσο… Συντρίμμια, όχι απλά πληγές. Η Ομόνοια τώρα πρέπει να διαχειριστεί εποικοδομητικά τη νέα πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε στον τόπο μας. Πρέπει να αναλογιστεί τις ευθύνες…, να ανασυγκροτηθεί, να αναζωογονηθεί… Να ρίξει τα τείχη, να δει πέρα απ' τον ορίζοντα. Να λάβ

(Φιλική παρέμβαση) Γράφει από το πρωί αγουροξυπνημένος, πριν ακόμα ρίξει μια χούφτα νερό στο πρόσωπο, πλύνει τα μάτια του, ο φίλος μας στο facebook , που βρίσκεται πίσω από το όνομα «Τρέμουλη, το χωριό μας»: «Αγωνία!! Η κόρη μου 6 χρονών ξύπνησε στις εφτά το πρωί και με ρωτάει: «Ψηφίσατε μπαμπά;  Βγήκε καλός πρόεδρος (δήμαρχος), για τα χωριά μας;». Ακόμη κλαίω και με την δική της αγωνία ...» Όχι και κλάμα..., καλέ μου φίλε, από την «αγωνία» της μικρής και ορισμένων μεγάλων!!! Όποιος βγει Δήμαρχος στη Φοινίκη, ο Λεωνίδας Χρήστου ή ο Γιάννης Μπάμπης, είναι δικοί μας άνθρωποι και οι δύο. Γιατί τόσο άγχος...;! Στα μικρά, τη νέα γενιά, ας μην εμψυχώνομαι τις προκαταλήψεις των μεγάλων...  Τέτοιο συναίσθημα, τέτοιο πάθος...!!! Είναι κρίμα! Είναι λάθος! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 22/06/2015

Έπεσες ξανά... Ελλάδα μου γλυκιά...! Όμως...για λίγο... Μα... από μόνη σου, πώς να σηκωθείς...;! Μπορείς; Όλοι μαζί, ενωμένοι, θα σε πάρουμε στην πλάτη μας... Και θα σε ανεβάσουμε ψηλά. Πολύ ψηλά... Θα σε τοποθετήσουμε... ... σε απάτητη κορυφή... Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 21/06/2015

… Πάρε και βάλε… σαν να είναι τούβλα... Πρόχειρη επιλογή έκαναν οι εκλεκτοί πολιτικοί μας. Τους ικανούς υποψηφίους δημάρχους, που «χαλάνε» δουλειά, τους παραμέρισαν σκόπιμα. Τάβος και Ξέρρας - οι σύμμαχοι - της «ανατροπής» όλες αυτές τις μέρες κάθονται σ’ αναμμένα κάρβουνα. Ένα πουλάκι που είδε το «δεξιό» Ξέρρα να συνομιλεί με τον επιχειρηματία, που στηρίζει δυναμικά το Ντούτση το  ‘κανε βούκινο. Η δυσάρεστη είδηση αυτή έκατσε βαριά - μολύβι - στο στομάχι τ’ «αριστερού» Τάβου. Ο Ντούλες, υπόχρεος στον επιχειρηματία, έχει την ευκαιρία σε τούτες τις δημοτικές εκλογές, ν’ αποδείξει την ευγνωμοσύνη του… Όπως δείχνουν οι εξελίξεις θα στηρίξει ανεξάρτητο την Κυριακή - τον φούρναρη του συστήματος του Ενβέρη - για να τον χρησιμοποιήσει ως σωσία του τη Δευτέρα... Οι σοσιαλιστές, για πείσμα του Τάβου, θα βάλουν πλάτη στην προσπάθεια του Ντούτση... Αυτά... από το πουλάκι που δεν περιμένει, με σηκωμένο το ράμφος, τα τρίμματα κανενός. Απαρνιέται την ελεημοσύν

(Να πάψουμε να τρώμε τη σάρκα μας...!).  Ο κόσμος μας δεν σηκώνει πια άλλο ψέμα… Άλλη κοροϊδία, άλλη υποκρισία… Όσοι παλεύουν να πιάσουν την καρέκλα του Δήμαρχου, μην ξεγελιόμαστε, πρώτα έχουν στο νου τα προσωπικά συμφέροντα. Την ικανοποιητική νόμιμη απολαβή και τα διάφορα πιθανά παράνομα «κίνητρα». Τα απαρχαιωμένα συνθήματα: «Μόνο εγώ μπορώ να σας φέρω νερό, να βελτιώσω το ηλεκτρικό δίκτυο, να σας κατασκευάσω δρόμους, να σας εντάξω σ’ ευρωπαϊκά προγράμματα…, να σας αλλάξω τη ζωή και κανένας άλλος…», έχουν ξεθωριάσει πια… Ο κόσμος αντιλήφθηκε τα παιχνίδια των αχόρταγων πολιτικών επιχειρηματιών και δείχνει αδιάφορος. «Όποιος τα ‘σπειρε ας τα θερίσει», λέει λακωνικά. Κανένας από τους απλούς πολίτες την Κυριακή δεν θα πλησιάσει, από μόνος του με ικανοποίηση την κάλπη. Θα τον παρασύρει το 50 - ευρω και η τζάμπα μεταφορά του με μισθωμένα λεωφορεία από την Ελλάδα στα χωριά … … Παρόλα ταύτα, μέσα από τη σφοδρή σύγκρουση των επιχειρηματικών συμφερόντων

Δεν φέρνω καμιά αντίρρηση… Συμφωνώ απολύτως με την προσπάθεια που καταβάλλεται για την ανατροπή του επικινδύνου κατεστημένου, που όλα αυτά τα χρόνια εγκλημάτησε. Έβλαψε ανεπανόρθωτα τον τόπο μας.   Να εξαφανιστεί μιαν ώρα νωρίτερα από το πολιτικό σκηνικό! Να κόψει το λαιμό του! Αλλά ο τρόπος, με τον οποίο επιχειρούν να φέρουν εξελίξεις τ’ αντίπαλα στρατόπεδα τώρα στις δημοτικές εκλογές, είναι ολοσχερώς λανθασμένος. Δεν γίνεται η ανατροπή ενός κατεστημένου από άλλο κατεστημένο. Ούτε από αναξιόπιστες συμμαχίες, που συσπειρώνουν οπαδούς αντίπαλων παρατάξεων... Ιδεολογικά άκρα που οδηγούν τον ψηφοφόρο μας στην κάλπη ως υποστηριχτή οποιουδήποτε αλβανικού κόμματος. Ακόμα και κομμάτων που ονειρεύονται Μεγάλη Αλβανία με τα σύνορα ως την Πρέβεζα… Έτσι όπως το πάμε, θα υπακούσουμε τυφλά σε διαταγές και θα ενταχθούμε όλοι σ’ αλβανικά κόμματα…;! Και θα παρατήσουμε, θα απαρνηθούμε τη ρίζα μας;! Επειδή αυτή είναι η επιθυμία των πέντε «ξύπνιων» εκλε

Ενώ μας δόθηκε σαν κοινότητα η καλύτερη ευκαιρία για ενότητα, για ομαλή συνεργασία για ανάδειξη κοινού υποψηφίου δημάρχου, μόνο πέντε ανεύθυνα, ανέντιμα δικά μας άτομα την κατάντησαν μη χειρότερα… Την έσπασαν…, την έκαναν χίλια δυο κομμάτια. Βίδες. Επειδή, πάνω στην προεκλογική συνεννόηση, δεν τα βρήκαν… Ο καθένας τραβούσε την αγκλίτσα προς τον εαυτό του. Χωρίς κανένα δικαίωμα - αποκλειστικά και μόνο αυτά τα πέντε πρόσωπα - για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, κατάντησαν τον τόπο μας κόσκινο… …Που πλέον δεν κρατάει τίποτε. - Ότι του ρίξεις πάνω… πέφτει κάτω -. Τον λίγο κόσμο για να πετύχουν το σκοπό τους - να ανεβάσουν περισσότερο την οικονομική τους ισχύ - τον αποπροσανατόλισαν. Του άλλαξαν κυριολεχτικά τα φώτα.. Τον τραβάν απ’ το χαλινάρι μόνο αυτά τα πέντε πρόσωπα… Όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών τόσο περισσότερο αυξάνεται στον τόπο μας η πολιτική αστάθεια. Αμφισβητούνται οι «επίσημες» πολιτικές συμμαχίες. Άλλη είναι η συμφωνία τη

(Συνεχίζουμε, με γοργούς ρυθμούς, να σκάβουμε τον τάφο του εαυτού μας...). Τελείωσε το τζάμπα, το βερεσέ… Το προεκλογικό κλίμα στον τόπο μας πλέον έχει αποχτήσει έντονη εμπορική απόχρωση… … Ο κόσμος  έχει όσφρηση… Δεν είναι χαζός;! Φέτος έπιασε πρόωρα το στημένο εμπορικό παιχνίδι των δημοτικών εκλογών… …Για να ψηφίσει τον υποψήφιο Δήμαρχο, που τον προωθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα κι όχι τα συμφέροντα του τόπου, το πάει ζητώντας… Σου λέει: «Τελείωσε ο ψευδοπατριωτισμός… Τα συνθήματα, οι σημαίες, οι φανφάρες όλων των προηγούμενων ετών…!!! Κατέβαινε φίλε μου - κέρασε τη νύφη -  βάλε λεφτά κάτω από το χέρι μου, για να ωφεληθώ, να ζήσω κι εγώ. Όχι μόνο εσύ. … Γιατί και οι δύο έχουμε ψυχή…!!! Αφού η καθαρή προσδοκία σου - ρεμάλι έμπορα πολιτικέ - είναι η κατάκτηση του Δημαρχείου αποκλειστικά για κονόμα. Σεβάσου το εμπορικό σου παιχνίδι! Ρίξε λεφτά για να βγάλεις λεφτά…! ».   …Έτσι το Δήμαρχο - καθαροί είναι οι λογ

(Ένα προεκλογικό μήνυμα) «Αν θα ήμουν εγώ έπαρχος, λέει κοντινός μας φίλος, θα έκανα πολλά…».  «Θα μας έκανες το κόκκινο τ’ αβγό, του λέμε δύσπιστα». «Θα το έκανα, μάλιστα και μεγάλο. Να σας πως και πώς: Όντας υποψήφιος θα ‘κανα καλούς λογαριασμούς με το κόμμα που θα με στήριζε. Θα έμπαινα δυνατά στο παιχνίδι. Με πίστη στη νίκη. Στην εκτέλεση του έργου. Σε μια κόλλα χαρτί θα σημείωνα μόνον τέσσερα - πέντε πράγματα. Τα βασικά. Τα γνωστά, που ζητάει ο κόσμος μια ζωή: Ηλεκτρικό, νερό, δρόμους… Το χαρτί θα το συνυπογράφαμε: π.χ., εγώ, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας και ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ». «Αν δεν το υπέγραφαν αυτοί; επιμένουμε στη δυσπιστία». «Τότε δεν θα δεχόμουν και την υποψηφιότητα. Γιατί θα καταλάβαινα από την αρχή την απάτη. Και θα διαλαλούσα στον κόσμο τι μ’ οδήγησε στην παραίτηση». «Υποθέτουμε ότι θα συμφωνούσατε και οι τρεις. Παραπέρα τι θα συνέβαινε;».  «Η συμφωνία θα ‘ταν κοινή προσπάθεια. Μοίρασμα του βάρους, της ευθύνης δια