Αντίλογος

(...Σαν να είμαστε η τελευταία τρύπα της φλογέρας) Από​ ​το​ ​διπλανό​ ​τραπέζι,​ ​στο​ ​ευρύχωρο​ ​καλλωπισμένο​ ​προαύλιο​ ​της​ ​φημισμένης​ ​οικογενειακής ταβέρνας​ ​του​ ​Στέφανου​ ​Γιωβάνη​ ​στο​ ​Γεωργουτσάτι,​ ​ενώ​ ​πίνω​ ​ένα​ ​γνήσιο​ ​τσίπουρο​ ​με​ ​γευστικό μεζεδάκι,​ ​έρχεται​ ​στ’​ ​αυτί​ ​μου​ ​ο​ ​διάλογος​ ​που​ ​ακολουθεί: “Λέει​ ​ξεκάθαρα​ ​ο​ ​ΣΥΡΙΖΑ,​ ​πονάει​ ​ή​ ​δεν​ ​πονάει​ ​το​ ​γεγονός: Πρέπει​ ​να​ ​πληρείς​ ​τα​ ​κριτήρια​ ​ανασφάλιστε​ ​Βορειοηπειρώτη​ ​υπερήλικα,​ ​για​ ​να​ ​πάρεις​ ​το Επίδομα​ ​Κοινωνικής​ ​Αλληλεγγύης". Κριτήρια​ ​κομμένα​ ​-​ ​ραμμένα​ ​στην​ ​παράλογη​ ​λογική​ ​της​ ​σημερινής​ ​Ελληνικής​ ​Κυβέρνησης. “Αυτοί​ ​μείωσαν​ ​τις​ ​συντάξεις​ ​τους,​ ​πώς​ ​να​ ​προσέξουν​ ​εμάς.​ ​​ ​Σηκώνουν​ ​ανάχωμα,​ ​μας εξαιρούν,​ ​μας​ ​διαφοροποιούν,​ ​μας​ ​υποτιμούν... Εμείς​ ​τους​ ​δίνομε​ ​την​ ​αφορμή,​ ​το​ ​δικαίωμα,​ ​με​ ​τη​ ​στάση​ ​μας,​ ​την​ ​κατάντια​ ​μας​ ​και​ ​μας χειρίζονται​ ​σαν​ ​να​ ​είμαστε​

(Παρέχουν επίδομα, που να μην μπορείς να το επωφεληθείς...) Να αποκλείεις… σαν Ελληνική Κυβέρνηση… -δεν είσαι η πρώτη… κι άλλες το επιχείρησαν νωρίτερα - με το κατεβατό των απαράδεκτων προϋποθέσεων,  ώστε να μην επωφεληθούν το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης οι Βορειοηπειρώτες που επιμένουν στα πάτρια εδάφη, σε δύσκολη εποχή πολλαπλής - πολύπλευρης και περίπλοκης κρίσης, είναι να αδειάζεις με τη συγκατάθεσή σου τον κατοικημένο τόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια από Έλληνες. Καλείς  - με τους παράλογους όρους τους υπερήλικες -  να παρατήσουν το χωριό, το χωράφι, τα οστά των προγόνων τους...  Να φύγουν από τα σπίτια τους. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 26/08/2016

Πριν από το ‘90 κάτω από την ίδια σκεπή δουλέψαμε μαζί αρκετά χρόνια. Εγώ στο ελληνόφωνο «Λαϊκό Βήμα» και ο καλός μου φίλος,  Petrit Beqiri, στην αλβανόφωνη « Pararoja ». Επισκεπτόμασταν παρέα αγροτικές ταξιαρχίες, στάνες, ορυχεία, ψαροκάικα, κρατικές επιχειρήσεις… κι ο καθένας ετοίμαζε στη γλώσσα του κείμενο για τη στήλη του. Ένα κομμάτι της σταδιοδρομίας του την πέρασε στον κρατικό τηλεοπτικό σταθμό.  Με την πένα και την κάμερα στον ώμο ανέτρεψε κατεστημένα. Αποτύπωσε ποιοτικά και ποιητικά την πραγματικότητα. Διακρινόταν στα λογοτεχνικά ρεπορτάζ και κυρίως στην περιγραφή της ζωής του κτηνοτρόφου. Φόρτιζε  πάντα την κάθε λέξη με δυνατό συναίσθημα. Φαινόταν από τότε ότι μπορούσε να γράψει ποιοτικούς στοίχους. Η έκφρασή του, η κάθε λέξη του είχε συγκεκριμένο βάρος. Αυτό κάνει και τώρα στην σύντομη και δυνατή ποίηση. Είναι ευθύς και βαθύς.  Η συμπυκνωμένη ιδέα του είναι μόνο απόσταγμα. Τον διαβάζω και με κάνει χαρούμενο…!!!  Νι

Ο παπάς της Καλογοραντζής, μόλις πήρε είδηση την ημερομηνία παρουσίασης του βιβλίου: “Χριστιανός από παράδοση ή από πίστη”, του Μιχάλη ΒΑΡΣΑΜΗ, εμπνευσμένο κυριολεκτικά από την Αγία Γραφή, εξοργισμένος ξεκίνησε τον πόλεμο. Αποκαλεί, χωρίς κανένα λόγο (αυτό είναι να απορείς) - σε κηρύγματα στην εκκλησία, στο Μοναστήρι των Ραβενιών κι όπου συναντάει πιστό - το έργο αιρετικό. Και το συγγραφέα, ερχόμενο σκοπίμως από την Αμερική στον τόπο μας, για να κάνει ζημιά, να καταστρέψει την Ορθόδοξη Θρησκεία μας... Πέρασε το ατυχές μήνυμα: “Κόσμε στις 19 Αυγούστου μην συμμετέχεις στην κακόβουλη εκδήλωση!”. Ο “απεσταλμένος” του Θεού, ρίχνει με το φτυάρι λάσπη σε ένα βιβλίο με πεντακάθαρο θρησκευτικό περιεχόμενο. Έλα όμως που το υγιέστατο κοινό - ο μυαλωμένος κόσμος μας - που δεν παρασύρεται, που δεν υπακούει σε ανόητες υπαγορεύσεις, σε άστοχα ξελαρυγγίσματα, πήρε την απόφαση και γέμισε - με την παρουσία του - τον υπέροχο χώρου του Prince lounge

(Ο Παππάς ή ο Χρήστου ;!) Ώσπου να μάθω από πρώτο χέρι όλη την αλήθεια - σχηματίσω τη σωστή εικόνα - μέρες τώρα «περνούσαν» πάνω από το κεφάλι μου τα αεροσκάφη - του Προέδρου της εγκλωβισμένης Ομόνοιας - Λεωνίδα ΠΑΠΠΑ κι «έσβηναν» πυρκαγιές στην Τσερκοβίτσα, στα Ριζά. Μ’ είχε κατακλείσει κυριολεκτικά η ψευδαίσθηση… Είχαν αποτυπωθεί στο νου μου οι φωτογραφίες που ανάρτησε στο facebook ο Πρόεδρος, τα βιντεάκια, τα SOS που έκπεμπε… και τα ευχαριστήρια εξ ονόματος της Ομόνοιας προς την Ελληνική Κυβέρνηση, που ανταποκρίθηκε εγκαίρως στην έκκλησή του, κλπ, κλπ. Κι όμως η μάχη - μάθετε αγαπητοί μου αναγνώστες - δόθηκε δυναμικά από το Δήμο Φοινικαίων. Το Λεωνίδα Χρήστου και τους συνεργάτες του. Έχω στη διάθεσή μου κατεβατό μήνυμα, ολόκληρη έκθεση από το Δήμαρχο, που εξηγεί λεπτομερώς όλη την πάλη, την ένταση εκείνων των ημερών, για να αποφευχθεί η καταστροφή. Αναφέρει τα τηλεφωνήματα προς όλες τις κατευθύνσεις, τα μηνύματα, τις πιθανές παρεμ βάσεις και τη συνεργ

Ένας έ γραψε σε πανό: «ΣΠΥΡΟ ΞΕΡΡΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!». Ήταν πολλοί , όμως , αυτοί - νέοι οι περισσότεροι - που χθες - ημέρα που γινόταν ποδοσφαιρικός αγ ώνας - το κρέμασαν σε κάγκελα το υ γ ηπέ δο υ του χωριού του . Στο βάθος του γηπέ δο υ που η επένδυση του Υπουργού Ξέρρα το έκανε καλύτερο. Όλο το χωριό υπαγόρευ σ ε μια - μια τις λέξεις του συνθήματος στήριξης… Π ου εκφράζει ανεπιφύλακτα - χωρίς καμιά πολιτική και ιδεολογική διάκριση - σχεδόν όλη τ η ν Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Το Σπύρο Ξέρρ α να τον είχαν βγάλει κιόλας από τη φυλακή οι Αλβανοί . Να αποφυλακίσουν τον ΕΛΛΗΝΑ! Είναι αίσχος και ντροπή η προφυλάκισή του! Δ εν υπάρχουν αποδεικτικά, δεν είναι κλέφτης. Οι κλέφτες και οι δολοφόνοι είναι έξω και μέσα στην Αλβανική Βουλή. Οπλοφορούν και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ανενόχλητοι… Κολυμπούν στα ναρκωτικά..., μέσα στην παρανομία... Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 15/08/2016

Η πετυχημένη εκδήλωση "Αγκαλιάζοντας την παράδοση", που διοργανώθηκε πρόσφατα από το Δήμο Δερόπολης αν γινόταν στο Αρχαίο Θέατρο των Σωφρατίκων σίγουρα θα έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Μάλιστα έκρηξη. Άλλο είναι η πέτρα κάτω από το πόδι του χορού και άλλο το σανίδι... Άλλο είναι ένα κομμάτι πανί με τη διαφήμιση για φόντο και άλλο η αρχαία αρχιτεκτονική... Άλλο η ακουστική μιας πλατείας και άλλο του Αρχαίου Θεάτρου. Ίσως από του χρόνου και πέρα αυτές οι εκδηλώσεις να γίνουν πλέον μόνιμα σε ανάλογο παραδοσιακό χώρο. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 1/08/2016

- Ευχαριστούμε θερμά την κα Ελεάνα ΖΙΑΚΟΥ, που διοργάνωσε την εκδήλωση - Τη φωτογραφική έκθεση του Michel Setboun , αν τη δεις προσεκτικά, με απόλυτη αυτοσυγκράτηση, με ηρεμία κι αν ε ίσαι κιόλας γνώστης της καλλιτεχνικής φωτογραφίας , σ ου κόβεται πραγματικά η ανάσα. Ο ταλαντούχος Γάλλος φωτογράφος με το γκρέμισμα των θρησκευτικών μνημείων στον τόπο μας από το ‘ 67 και μετά και την επανόρθωση της αδικίας το ’90, με τη ν περίεργη οπτική γωνία του , τον υψηλό επαγγελματισμό του , την ευαισθησία του…, μας ταξίδεψε σε δύο συστήματα. Σε εκείνο της καταστροφής και σε ετούτο της επανόρθωσης … Λυπηθήκαμε με τα ερείπια , τις σωριασμένες κολόνες, τις κατεστραμμένες σκεπές σε ναούς και μοναστήρια… , σκεπασ μένα από το μουντό γκρίζο φως … Αλλά και χαρήκαμε συνάμα με την επαναφορά της ελπίδας, τον ενθουσιασμό των πιστών , τα αναμμένα κεριά, την αντίσταση, την αγάπη … Σ ωστά μπή καν σε λόγους και κηρύγματα (στην εκδήλωση) οι αναστυλώσ εις και τα εγκαίνια

Ο Λεωνίδας Παππάς στη φετινή επέτειο της Ομόνοιας ανακοίνωσε ότι δεν θα εξαντλήσει τη θητεία του. Θα προκαλέσει σύντομα δημοκρατικές εκλογές του Γενικού Πρόεδρού της από τη βάση. Αυτό, πράγματι, είναι είδηση. Λέει η πρωτοβουλία ότι η καρέκλα του Γενικού Προέδρου είναι ύψιστης σημασίας και ευθύνης… Κι ότι δεν είναι αυτοσκοπός… Υπονοεί και το άλλο.   Ότι ο Λεωνίδας τα βρήκε μπαστούνια. Δεν μπορεί να φέρει καμιά εξέλιξη. Βρίσκεται μέσα σε κλοιό. Του έχουν δέσει τα χέρια. Όμως πότε θα πάει σε εκλογές και πώς,  δε μας το ανακοίνωσε…  Μετά… μπορεί αυτή η εκλογική αναμέτρηση να φέρει την ποθούμενη, την αναγκαία… ενότητα στον τόπο μας;! Αυτό εγώ - με την ταπεινή μου λογική - δεν μπορώ να τ’ αντιληφθώ…!!! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ ο4/08/2016

Η Ελλάδα κατρακυλάει, σωριάζεται ασταμάτητα... Τάξη, κανόνας, εφαρμογή σχεδίου, για την πολυπόθητη ανάκαμψη, δεν φαίνεται πουθενά. Κυριαρχεί ακόμα η απατεωνιά, η οποία  είναι πιο έντονη κ ι έχει ως προσοδοφόρο, γόνιμο έδαφος την πολύπλευρη κρίση. Η διάβαση της Κακαβιάς είναι ένα από τα πολλά σημεία σφυγμομέτρησης  - κόμβος που δείχνει έμπρακτα, χειροπιαστά το πρόσωπο της άρπας. Φίλος μου Αλβανός μου ομολογεί ένα πρόσφατο επεισόδιο ντροπής: «Στον έλεγχο που έκανε ο αστυνομικός, διαπίστωσε ένα ασήμαντο πρόβλημα στα χαρτιά του ΙΧ (γιώτα χι) μου. Απ' το οποίο δεν γινόταν πισωγύρισμα... Βρήκε αφορμή κι άρχισε να με πιέζει. Δεν σφράγιζε, δεν υπέγραφε, δεν μου άνοιγε δρόμο για να πάω στον προορισμό μου, στην Πάργα για διακοπές  - για οικογενειακή παραθέριση. Με εγκλώβισε… Ο συνάδελφός του στην άλλη πλευρά του γκισέ, που παρακολουθούσε προσεκτικά την παράσταση, με πλησιάζει και μου λέει χαμηλόφωνα: -Μα αφού ξέρεις πώς δουλεύει το γρανάζ

Κάποια πράγματα δεν έρχονται από μόνα τους. Δεν γίνονται μόνο από επιθυμία. Έχουν μια ροή. Ένα ξεκίνημα. Μια αφετηρία. Ο Παναγιώτης Ντούλες, π.χ., που ασχολείται με τον παραδοσιακό χορό, αλλά και με το τραγούδι, έχει ακούσματα από παλιά. Εκτός αυτών, ήρθε κι ο ίδιος σε επαφή με την παράδοση. «Συναντήθηκε» με αυτή την ωραία «ερωμένη» αρκετές φορές: Τραγούδησε ο ίδιος. Χόρεψε. Φόρεσε την παραδοσιακή στολή... Χόρτασε με παράδοση. Η μάνα του, η Γιαννούλα, είναι από του Δέδε. Από πολυμελές οικογένεια, στη Δερβιτσιάνη. Με σπίτι, που αντηχούσε από το τραγούδι. Κι ο ήχος ξεχυνόταν από τις πόρτες, τα παράθυρα, τους φεγγίτες… και γέμιζε όλος ο λάκκος με μουσική. Η Βάνθω το έπαιρνε, ο Μίχος το ‘κλωθε κι όλοι οι υπόλοιποι κρατούσαν ίσο: η Άφρω, η Βέργω, η Γιαννούλα, ο Δήμος, ο Πάντος, ο Λάκης, ο Γιώργος, ο Γιάννης. Χόρευαν οι κοπέλες, καθώς καθάριζαν την πέτρινη αυλή, με τη σκάρπα στο χέρι για μαντήλι... Κοίτα μέχρι πού έφτανε το πάθος;! Το Γιάννη τον θυμάμαι, που έβγαινε στο Πρ

(Οφείλω μιαν απάντηση) Καλοί μου φίλοι Γ. Τρίχα και Α. Πάντο! Μου ζητάτε, στα κείμενά μου, να αναφερθώ στο καλό παράδειγμα. Μα... το φωνάζω δυνατά, επίσημα σε βιβλίο. Τη "Διπλή ζωή". Ασχολήθηκα αποκλειστικά με πολλά ονόματα. Τόσο που κάποιος, από τα δικά σας χωριά, είπε: «…Τι κάνει έτσι ο Μύτιλης. Το παράκανε. Τους πήρε όλους σβάρνα, αλλά κανέναν απ’ τους «εκλεκτούς» του, δεν τον βλέπουμε στην κορυφή του αγώνα μας…». Όπως το αντιλήφθηκε κι εκφράστηκε ο άνθρωπος. Δικαίωμά του είναι. Σύντομα θα κυκλοφορήσει "Η αλήθεια σε αφήνει μόνο". Ένα άλλο βιβλίο μου με συνεντεύξεις. Με άλλα υπέροχα πρόσωπα. Άλλες διπλές, τριπλές… ζωές Βορειοηπειρωτών. Και η προσπάθεια συνεχίζεται… Ο τόπος μας έχει αξίες. Φοβερές... Αλλά, σεβαστοί μου συμπατριώτες! Κανένας ούτε απ' αυτούς τους εκλεκτούς, ή όλοι μαζί, δεν άρπαξαν τον ταύρο από τα κέρατα. Να τον δαμάσουν. Γι' αυτό και δεν έχω εμπιστοσύνη στ’ όνομα. Κι επικεντρώνομαι στο πρόβλημα. Που επιμένει άλυτο.

Αυτή είναι μια σελίδα από τον Τουριστικό Οδηγό της Περιοχής Έκπληξη, που ετοιμάστηκε από ομάδα συνεργατών και εκδόθηκε το 2005 υπό την αιγίδα της Επαρχίας Κάτω Δρόπολης. Παρουσιάζεται σ’ αυτή ένα κομμάτι της χωριάτικης ζωής. Οικιακές δουλειές που γίνονται στα χωριά μας ακόμα και σήμερα… Στο νεοσύστατο Δήμο προτείνω - να που έχω και συγκεκριμένες προτάσεις, δεν ασκώ μόνο κριτική - να αναλάβει πρωτοβουλία και να ετοιμάσει έναν πολύ καλύτερο Τουριστικό Οδηγό. Κι όχι μόνο σε τρεις, αλλά σε περισσότερες γλώσσες... Τον έχει ανάγκη η περιοχή. Για ανάδειξη, για προβολή. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 06/02/2016