Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!».

Θ’ αποφύγω τις επαναλήψεις...

Τα γνωστά χιλιοειπωμένα γεγονότα για τον παπα - Μιχαήλ Ντάκο:

Τις αναφορές...

... σχετικά με την καταγωγή του από πολυμελές οικογένεια…

...πώς λειτούργησε στην περίοδο του Ελληνο - ιταλικού πολέμου…

...πώς αντιστάθηκε την περίοδο που καταργήθηκε η θρησκεία…

...πώς πρωτοστάτησε στην επαναλειτουργία της εκκλησίας στο χώρο μας…

...πώς, λοιπόν, αγωνίστηκε και καθιερώθηκε ως Εθνικό και Θρησκευτικό σύμβολο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Θα σταθώ μόνο σ’ έναν διάλογο.

Και προπάντων στην τολμηρή του απάντηση.  

Δημοσιογράφος του πρώτου ελληνικού ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, συγκεκριμένα του  ΑΝ1, απεύθυνε ερώτημα στο παπα - Ντάκο, όταν άνοιξε η σκουριασμένη σιδερένια πόρτα της Κακαβιάς και φύσηξε αέρας δημοκρατίας και στην Αλβανία:

- Για πες μας τώρα τι θέλετε να συμβεί;

«Ένωση με την Ελλάδα επιθυμώ…

Μια ζωή το περιμένω…

Το ξεκομμένο κλαρί να κολλήσει στον κορμό του».

Εξέφρασε τόσο απλά κι ελεύθερα την άποψή του…



Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/11/2015

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017
Διαβάστε περισσότερα