Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!».

Θ’ αποφύγω τις επαναλήψεις...

Τα γνωστά χιλιοειπωμένα γεγονότα για τον παπα - Μιχαήλ Ντάκο:

Τις αναφορές...

... σχετικά με την καταγωγή του από πολυμελές οικογένεια…

...πώς λειτούργησε στην περίοδο του Ελληνο - ιταλικού πολέμου…

...πώς αντιστάθηκε την περίοδο που καταργήθηκε η θρησκεία…

...πώς πρωτοστάτησε στην επαναλειτουργία της εκκλησίας στο χώρο μας…

...πώς, λοιπόν, αγωνίστηκε και καθιερώθηκε ως Εθνικό και Θρησκευτικό σύμβολο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Θα σταθώ μόνο σ’ έναν διάλογο.

Και προπάντων στην τολμηρή του απάντηση.  

Δημοσιογράφος του πρώτου ελληνικού ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, συγκεκριμένα του  ΑΝ1, απεύθυνε ερώτημα στο παπα - Ντάκο, όταν άνοιξε η σκουριασμένη σιδερένια πόρτα της Κακαβιάς και φύσηξε αέρας δημοκρατίας και στην Αλβανία:

- Για πες μας τώρα τι θέλετε να συμβεί;

«Ένωση με την Ελλάδα επιθυμώ…

Μια ζωή το περιμένω…

Το ξεκομμένο κλαρί να κολλήσει στον κορμό του».

Εξέφρασε τόσο απλά κι ελεύθερα την άποψή του…



Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/11/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...