Αντίλογος

Βρίσκει δόγες, με ρόζους, με τα "νερά" τους. Τις πριονίζει, τις ενώνει. Αφήνει, κατά κάποιον τρόπο, ανοιχτές ραφές. Δημιουργεί βάση κι αποτυπώνει πάνω της την ιδέα του: Την μελαγχολία του, την απογοήτευσή του. Οι ενωμένες δόγες, είναι από μόνες τους πολυκαιρισμένες. Παρόλα ταύτα δυναμώνει περισσότερο με χρώμα το μουντό. Πάνω τους ο Ευάγγελος Τσιάβος ζωγραφίζει σκουριασμένη κλειδαριά, μεταλλική αλυσίδα, στραβωμμένο κλειδί … Σε μια εικόνα, βάζει το γρίβα να περπατάει χωρίς καβαλάρη. Είναι εξαίρετες, πρωτότυπες οι ζωγραφιές του καλλιτέχνη, με τις οποίες παριστάνει στο κοινό την εγκατάλειψη του τόπο του … Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 28/08/2017

Ο Βορράς έπρεπε ν’ ανοίξει τα μάτια.  Αρκετά έμεινε τυφλός, πίσω από τον κόσμο. Ο Νότος, που ήταν εξελιγμένος, ασφαλώς, θα βοηθούσε καλύτερα. για να ‘βγαινε κι αυτό το κομμάτι της Αλβανίας απ’ την καθυστέρηση. Το ‘70, το Κόμμα, καθόρισε τη Δρόπολη να μεταλαμπαδεύσει σ’ ορεσίβιους πολιτισμό. Να δώσει φως. Γι’ αυτό τους φόρτωναν σε λεωφορεία - από μέρη, που όλο το χειμώνα ήταν πολιορκημένοι από το χιόνι - έβλεπαν μια χούφτα ουρανό κι  έτρωγαν μόνο πατάτες - και τους ξεφόρτωναν στη Δρόπολη.   Τους μοίραζαν σε οικογένειες στα χωριά μας, για να μάθουν απ’ τους κατοίκους εδώ,  την καθαριότητα, τη μαγειρική, πώς να φοριούνται, πώς να εργάζονται στο συνεταιρισμό κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Να διδαχθούν πολιτισμένες συμπεριφορές. Να μάθουν, γενικά, τη ζωή. Αργότερα, όπως θυμάμαι, πήγαν αρκετούς δροπολίτες στις βορινές περιοχές. Για να μεταδώσουν κι επιτόπου την προηγμένη πείρα τους. Υστερόγραφο: Στην φωτογραφία, που δανείστηκα από τον Κυριάκ...

Καιρό τώρα ρίχνω την ιδέα για αναβάθμιση, μετατροπή της εθνικής μας οργάνωσης, της “Ομόνοιας” σε Κόμμα. Ένα βασικό στοιχείο, χειροπιαστό παράδειγμα, στο οποίο στηρίζω την ιδέα και δεν την αποχωρίζομαι με τίποτε, δεν την αφήνω ορφανή, είναι ότι αυτή η οργάνωση στο ξεκίνημά της, ως ΚΟΜΜΑ, αφού είχε συσπειρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου μας γύρω της, κατόρθωσε να βάλει στα έδρανα του Αλβανικού Κοινοβουλίου 5 βουλευτές. Κι αγωνίστηκε τότε, γνωστές είναι οι επιτυχίες, καλύτερα από ποτέ άλλοτε. Τι δεν έχει η σημερινή “Ομόνοια” ως Εθνική Οργάνωση και θα το πετύχει η Ομόνοια ως Εθνικό Κόμμα;   Δεν έχει ούτε είχε το βασικό: την ΕΝΟΤΗΤΑ. Κι είχε γίνει δεκανίκι, μοχλός, γρανάζι ενός παναλβανικού κόμματος, του ΚΕΑΔ. Λίγοι είναι, κυρίως απλοί πολίτες, που στηρίζουν ανοιχτά την ιδέα αυτή. Ο περισσότερος κόσμος σιωπά ή μάλλον δεν τον νοιάζει διόλου η πρωτοβουλία. Ένας, όμως, ο πρώην βουλευτής του ΚΕΑΔ, καλός μου φίλος και συγχωριανός μου, ο Κώστας Μακαριάδης, αποκλε...

Όσο γυρίζεις από την παραλία, από τις ολιγοήμερες διακοπές για λίγη χαλάρωση, για ξεγνοιασιά, ξεκινάει ο “έλεγχος” για το βαθμό απόχρωσης της σάρκας σου. Αν σε πήρε ή όχι ο ήλιος! Αν μαύρισες καλά! Σε ρωτάνε: “Με τι είδος αντηλιακή κρέμα πασαλείφοσουν; Πόσες ώρες καθόσουν εκτεθειμένος στον ήλιο και πόσες κάτω από την ομπρέλα; Πόσο πλήρωνες την ξαπλώστρα κι αν ήταν ακριβό το καφεδάκι της παραθαλάσσιας καφετέριας;”. … Ενώ γίνονται όλα αυτά τα ερωτήματα, ο νους μου πάει στον “Ξεροπόταμο”, στη “Μαλουκά” με το λίγο νερό του καλοκαιριού, μαζεμένο σε γούρνες, στο ξάπλωμα με παρέα στην άμμο και στην πράξη μου: Έξυνα με το νύχι μου το χέρι μου ή το πόδι μου κι έκανα γραμμή. Για ν’ αποδείξω έτσι στους φίλους μου το πόσο μαυρισμένο είναι το κορμί μου. Πώς αλλάζουν οι καιροί;! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 18/08/2017

Δεν του άρεσε το βυρσοδεψείο, η κατεργασία του δέρματος, το αντί υγιεινό περιβάλλον, κι έστησε ο Γιάννης Τσιούρης από το ‘45 το μάτι του πίσω από το φακό. Τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του, αγορασμένη στην Αθήνα. Ως επαγγελματίας φωτογράφος κρατικής επιχείρησης χωρίς στέγαση - η πλατεία τ’ Αργυροκάστρου ήταν το μαγαζί του - άρχισε να τραβάει φωτογραφίες με στιγμιαία γερμανική μηχανή “LEKA”. Η “FEDI” έπεσε στα χέρια του το ‘61, όταν ξεκίνησε δουλειά στο συνεταιρισμό. Την αγόρασε από αξιωματικό σπουδασμένο στη Ρωσία. -Ο φακός είναι η μηχανή - σου λέει. - Το πίσω μέρος της είναι κάσωμα, φτιάχνεται και από ξύλο. Αυτά τα χρόνια πάτησε ένα - ένα όλα τα χωριά της περιοχής. Πότε πεζός, πότε με το ποδήλατο, σπάνια με τυχαίο αυτοκίνητο.  Αποθανάτισε πανηγύρια, κηδείες, πολιτικές, πολιτιστικές εκδηλώσεις, γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες ... Δεν είχε φλας η μηχανή. Τη νύχτα σταματούσε, δε φωτογράφιζε. Πήγαινε ξανά στο γάμο το πρωί.   Φωτογράφισε τα πάντα, κ...

Πάνω από χίλια ελληνικά βιβλία, συγκεντρωμένα με μεράκι από παππού - προπάππου, είναι τοποθετημένα προσεκτικά σε ράφια βιβλιοθηκών, σχεδόν σε όλα τα δωμάτια οικίας, κάπου στην Αθηναϊκή συνοικία “Νέα Σμύρνη”. Μετακομίζουν ο Δημήτρης Παντελέσκου και η Ελένη Κρητικά και, για καλή μου τύχη, με βρήκαν και μου τα χαρίζουν εμένα. Πριν από μερικά χρόνια,  χάρισαν και αλλού. Σε σχολείο ή σε ίδρυμα … στις Σέρρες. Πολλά τα βιβλία, εγώ ένας. Κι έχω στο σπίτι μου πλούσια βιβλιοθήκη. Μόνο αν καθίσει και  ξεσκονίσει κάποιος τα βιβλία μου και προσέξει κάπως, ρίξει μια ματιά από περιέργεια, στους τίτλους τους, θα αποκτήσει γνώσεις. Σκέφτηκα να παραλάβει τα βιβλία αυτά ο Δήμος Δρόπολης και Πωγωνίου. Κι ας δανειστώ μετά κι εγώ, όποτε μου χρειαστεί για οποιαδήποτε χρήση, κάποιον τίτλο. Μόνο σε κοινόχρηστο χώρο έχουν αξία τα πολλά βιβλία. Όχι σε ατομική βιβλιοθήκη. Ίσως, αυτή τη στιγμή, να είναι συσκευασμένα σε χάρτινα κιβώτια από τους δωρητές, τα βιβλία. Έτο...

Ένα σκούντημα έκανα στον ταλαντούχο γελοιογράφο, από την Κάτω Λεσινίτσα,Κώστα Ράκα: « Κώστα, θ αυμάζω την καταπληκτική σας γελοιογραφία! Χρόνια τώρα κρατάει αυτό το συ ναίσθημα. Από τότε που βοηθούσατε, με την υπέροχη δημιουργία σας και το "Λαϊκό Βήμα". Κάποτε καυτηριάζατε τον πόλεμο με τουφέκι. Τώρα δεν ξέρω πώς σαρκάζετε τον άοπλο πόλεμο … Με την γελοιογραφία σας μάς προκαλείτε γέλιο και σκέψη». Και ο αγαπητός μας Κώστας απαντάει: «Αγαπητέ, Γιώργο, σας ευχαριστώ για την αξιολόγηση του έργου μου! Ποτέ δεν χώρισα τη δημιουργία μου - τις πάνω από 20 χιλιάδες γελοιογραφίες - σε χρονικά συστημικά διαστήματα. Από την πρώτη γελοιογραφία, αυτή του 1979, και ως την πρόσφατη, σχεδόν μ' όλες, εκπέμπω μηνύματα στο φιλότεχνο κοινό. Όλο το έργο μου είναι διαχρονικό και εκφράζει το «πιστεύω» μου. Παραμένω γελοιογράφος της απεικόνισης των διεθνών πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Η δημιουργία μου αξιολογείται θετικά από τα ΜΜΕ και από την κοινωνία. Εργά...

Διεξαγόταν ένα από τα φολκλορικά φεστιβάλ ...  Η πέτρινη πόλη αντηχούσε από τα μουσικά όργανα. Έλαμπε, για μερικές μέρες στη σειρά, από τις παραδοσιακές ενδυμασίες όλων των περιοχών της χώρας.  Σ’ αυτή τη γιορτή συμμετείχε προσκεκλημένος κι ένας Γάλλος εθνολόγος. Αντικρίζοντας την πόλη - μουσείο, που τ’ άφησε ανεξίτηλες εντυπώσεις, λέει:  «Να περικυκλωθεί με τοίχο η σπάνια πόλη κι οποιοσδήποτε θελήσει να την επισκεφτεί, να δει από κοντά την απερίγραπτη ομορφιά της, θα πρέπει να περνάει, έναντι πληρωμής, την μοναδική πόρτα, μιαν είσοδο». Κι όμως, τ’ Αργυρόκαστρο, σήμερα είναι πληγωμένο βαριά. Ακόμα σωριάζεται, φεύγει. Ταξιδεύει ασταμάτητα προς την πρωτεύουσα, προς το εξωτερικό ο πολιτισμός του.  Στο μέλλον θα κατακλειστεί από τουρισμό, αν ασφαλώς επουλωθούν οι πληγές. Τα παραδοσιακά σπίτια, προσαρμοσμένα σε παραδοσιακούς ξενώνες - με πέτρα και ξύλο - και τα εστιατόρια, με τ’ αγργυροκαστρίτικο νόστιμο φαγητό, δεν θα επαρκούν.  Υ.Γ: Ο πίνακας ζω...