Αντίλογος

Έκφραση της εμμονής ενός  σκεπτικού επιστήμονα με παραδειγματική ανθρώπινη συμπεριφορά… - του Αλέκου ΠΑΠΠΑ - είναι η έντονη ανησυχία και ο πόνος για το μέλλον, την τύχη του τόπου μας. Συχνά απευθύνει, πρώτα προς τον εαυτό του κι έπειτα προς όλους εμάς, το εύλογο ερώτημα: -Με την απελπιστική κατάσταση στην κοινότητά μας, ποια θα είναι τάχα η μοίρα του χώρου μας μετά από 20-25 χρόνια;! -Η τρίτη ηλικία - λέει - σταδιακά αποχωρεί από τη ζωή, ο δραστήριος Έλληνας Μειονοτικός δε γυρίζει πίσω, τα παιδιά που γεννιούνται στο εξωτερικό, δεν εγγράφονται σε δημοτικά μητρώα. Απ’ αυτό και πολλά άλλα βαριά λάθη, που έχουν  σχέση με τη γενική εγκατάλειψη του τόπου, σαν να παθαίνει σοκ. Χρόνια πολλά, αγαπητέ μου φίλε, Αλέκο! Υγεία, ευτυχία, προκοπή, έμπνευση και πρόοδο σε οποιοδήποτε μέτωπο εργασίας κι αν βρίσκεσαι! Πάντα άξιος! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 31/12/201

Ένα αυτοκίνητο παμπάλαιου τύπου, σε ασπρόμαυρη φωτογραφία, που καλλωπίζει πανέμορφη αίθουσα εστιατορίου στην πέτρινη πόλη τ’ Αργυρόκαστρου - το οποίο εκτελούσε δρομολόγια Γεωργουτσάτι - Ερσέκα, σ' εποχή χαλαρών συνόρων -   μ’ έβαλε να σκεφτώ για το πώς ξεκίνησαν κάποτε στον τόπο μου οι μεταφορές, οι συγκοινωνίες … “Πέρασαν” στο νου μου τα καραβάνια με μουλάρια…, ... με τον πανικό, τη φοβία..., μήπως σε στενά, σε επικίνδυνα μονοπάτια, σε ντερβένια ... στηθεί καρτέρι και τα κατακλέψουν τα ρημάξουν οι ληστές ... Σκέφτηκα τις στάσεις σε Χάνι, για φαγητό και ύπνο τη νύχτα, των κουρασμένων αγωγιατών. Το θρέψιμο με ζαηρέ των μουλαριών ... Κάθισαν για μια στιγμή σταυροπόδι στη μνήμη μου: Ο Πύλιος Τσέκας με το πρώτο αυτοκίνητο που έφτανε προπολεμικά στα Γιάννενα, Ο Τσιότσης, ο Πατσέλης, ο Τάσσης..., με τις κοριέρες, Ο Σιούτζος, ο Ζήκος, ο Θύμιος, ο Μάστορας, ο Ντάκος…, με τα λεωφορεία. Ο Γκίκας, ο Ντέρος, ο Πύρπος..., με τη "φυσαρμόνικα", ...

Σ’ ένα γεύμα γνωριμίας, ο καλός μου φίλος, οδοντίατρος στο επάγγελμα, Σταύρος Νάτσιος, με ευαισθησία, πλούσια συναισθήματα - δεν πειράζει ούτε μυρμήγκι,  δεν αγγίζει κανέναν, κοιτάει τη δουλειά του - με το δίκιο του καυχιέται για δύο πετυχημένα οδοντιατρεία, δύο προκομμένους γιους, που έχουν λαμπρό μέλλον, τη δουλειά που πάει καλά … … αλλά περισσότερο η κουβέντα του στράφηκε στην εργατικότητα, την ταλαιπωρία των  γονέων του στο πρώην σύστημα: Λέει όλο παράπονο:  «Η μάνα μου, η Βαρβάρα, αρμέχτρα στους στάβλους του συνεταιρισμού, έκανε ογδόντα μεροκάματα το μήνα. Μούδιαζαν τα χέρια της, από την πολύ κούραση, άρμεγε περισσότερο τη νύχτα στον ύπνο της. Ο Παύλος, ο πατέρας μου, από την πολύ δουλειά, ξεχνούσε να φάει. Αν άλλοι έκαναν φασόλια στο χωριό, αυτός παρήγαγε τα διπλά. Έκανε το χωράφι κύλισμα, καθάριζε τις πετρίτσες. Αντί ενός χοίρου για το Πάσχα, που μεγάλωναν οι συγχωριανοί, αυτός διέτρεφε δύο και μεγάλους».   Σε τ...

Μάθετε να μην φοβάστε...! Νιώστε ελεύθεροι - είναι μεγαλείο...! Μόνο αυτό! Τίποτε άλλο. Αυτό είμαι εγώ. Και το υπογράφω... Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 30/01/2015

(Περίεργος διάλογος ανάμεσα μικρούλας και νταντάς) Ρωτάει αθώα η μικρή Μαργαρίτα τη νταντά της, που σγουλώνει, πέφτει συνέχεια πάνω στην αγκαλιά της  και τη γεμίζει φιλιά, από τρελή αγάπη: -Για πες μου τι είσαι εσύ, Γιολαντίτσα μου; - Είμαι σύζυγος του Γιώργου, μαμά του Δημήτρη, δασκάλα, νταντά σου… Κοιτάει κατάματα όλο απορία η πανέξυπνη μικρούλα τη νταντά της  και συνεχίζει με το ανοιχτό παιδικό μυαλό να διατυπώνει: -Μα …  πώς μπορεί εσύ η μία..., να είσαι τόσα πολλά;!   Όταν εγώ μεγαλώσω, θα μπορέσω να είμαι μόνο δύο απ’ όλα αυτά;! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 28/12/2016

Ίσως να φύτευαν καπνά... Αυτό δείχνει ο τρόπος πώς έχουν αραδιαστεί και εργάζονται οι συνεταιρίστριες στην εικόνα... Ο ταξίαρχος δίνει οδηγίες, προσέχει ώστε  το φύτεμα  να γίνει με ποιότητα... Στο «Χαριστίκι», στη «Λαπάτσα», στις «Καλύβες του Διαμάντη», στα «Βούρκα», στο «Μποχαρό»…. Τέλος πάντων σε κάποιον αγρό τραβήχτηκε αυτή η φωτογραφία. Δεν διακρίνω ανάμεσά τους  αν ήταν αυτή την ημέρα και η μανα - Τσίτσω,  που κάθε πρωί... πριν ξεκινήσει για τη δουλειά, αφού δεν ήξερε γράμματα, έριχνε από ένα μικρό στρογγυλό πετραδάκι (τσόκαλο) στην καμάρα του σπιτιού. Έτσι σημείωνε την εργάσιμη μέρα. Για να μην της «έκλεβε» το μεροκάματο ο συνεταιρισμός, ο ταξίαρχος…!!!  Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/12/2016

Μου γράφει, η συγχωριανή μου, Ρένα Διαμάντη, στα μηνύματα: «Καλημέρα, Γιώργο! Ψάχνοντας κάποια στοιχεία, για ενημέρωση, σε μια αμερικάνικη ιστοσελίδα (Βοστόνης Μασαχουσέτης) με επίσημα έγγραφα, βρήκα τυχαία διάφορες πληροφορίες - καταγραφές πληθυσμού, που έγιναν το 1920, 1930… Αν προσέξεις, κατά το τέλος της λίστας, θα δεις και ονόματα δερβιτσωτών… Ο προπάππος μας, ο Γεώργιος Σαμαράς του Σπύρου, βρίσκεται σε δύο λίστες, καθώς και σε ένα ατομικό πιστοποιητικό … Επίσης και ο Μάνθος Μάσσιος του Μιχάλη. Προσδιορίζεται, σε αυτά τα έγγραφα, η καταγωγή τους… Συγκεκριμένα ότι είναι από την Ήπειρο, από την Τουρκία μετά, Ήπειρο ή Αργυρόκαστρον σε συνέχεια. Ποτέ, όμως, από Ήπειρο Αλβανίας… Φαίνεται καθαρά από τη λίστα, στην καταγραφή, που έγινε το 1920, οι ερωτώμενοι απάντησαν ότι μιλάνε ελληνικά στα σπίτια τους και είναι από την Ελλάδα. Στην καταγραφή του 1930 απάντησαν ότι είναι πλέον από Αλβανία, αλλά συνεχίζουν να ομιλούν ελληνικά στα σπίτια τους… Απλός μου κίνησε την περιέργεια αυ...

Ήταν αρχές της αλλαγής του πρώην δικτατορικού συστήματος, που δεχόμασταν δώρα:  Παλιό ρουχισμό, εκτός μόδας ή ελάχιστα φορεμένο από  ελλαδίτες, που τον βαρέθηκαν. Δοκιμάζαμε το πουκάμισο, το σακάκι, το παντελόνι, τα παπούτσια ...  ...ό,τι μας έδιναν. ... Και αν μας έκαναν, εφάρμοζαν στο σώμα μας, πετούσαμε ... Ο καθένας μας δοκίμασε αυτή τη χαρά! Ο Ηρακλής Σύρμος, μ' ένα  σακί  γεμάτο  από τέτοιο ρουχισμό, ανηφόρισε στην Κουκούλια και μπήκε στο σπίτι του Θωμά.  Του μεγαλύτερου αδελφού του. Τ' άνοιξε μέσα σ' ένα δωμάτιο κι άδειασε τα ρούχα στο πάτωμα. -Διάλεξε -  λέει του Θωμά. - Ό,τι σου αρέσει, σου κάνει, πάρτο! Είναι δικό σου! Ένα κοστούμι, σε καλή κατάσταση, εφάρμοσε τέλεια στο σώμα του. - Σου 'κατσε μια χαρά! Σου πάει κιόλας -  του λέει ο Ηρακλής - σαν να 'ταν κομμένο - ραμμένο για σένα.  Με γεια σου! Ο Θωμάς δεν άνοιξε στόμα. -… Μα δεν άκουσα το «ευχαριστώ» - ο Ηρακλής. -Το ε...

Ορισμένοι θεατές, που μπαίνουν στο Πολιτιστικό Μέγαρο της Δερβιτσάνης και παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή διάφορες καλλιτεχνικές δραστηριότητες κι όχι μόνο, ίσως να μην ξέρουν ότι: Πίσω από το χορό, το τραγούδι, τις παραδοσιακές ενδυμασίες, τα μουσικά όργανα, τα πολυφωνικά, τους ηθοποιούς, τους ομιλητές, που ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή …, ποιανού έργο είναι ο πίνακας ζωγραφικής στο φόντο και τι «πρεσβεύει». Τι μήνυμα θέλει να περάσει στο κοινό. Συντομογραφία για να σας σβήσω γρήγορα την περιέργια: Το έργο φιλοτεχνήθηκε από το συγχωριανό μας, το Θεόδωρο Ράιδο. Στόχος του ήταν να προβάλει ένα σημαντικό κομμάτι του παραδοσιακού δροπολίτικου τοπίου. Με τη λιθόκτιστη εξώπορτα, σκεπασμένη με πλάκα, με τα πέτρινα πεζούλια, τα βαριά ξύλινα φύλλα, τα πέτρινα σπίτια του χωριού, την εκκλησία ανάμεσά τους … Όλο αυτό το δροπολίτικο μεγαλείο. Που αντιστέκεται και εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο του πολιτισμού μας. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 23/12/20...

Όταν πάτησα τα Γιάννενα  - ερχόμενος από άλλο πλανήτη - αγκυροβόλησα στην Αθήνα κι έζησα έντονα την Ελλάδα, δηλαδή… γνώρισα κατά βάθος  το σύστημα της ελευθερίας, έπιασα, κατά κάποιο τρόπο, το νόημα της νέας πραγματικότητας, σταμάτησα να ονειρεύομαι ακόμα και την Αμερική. Αφού την αντιλήφθηκα ως προέκταση ίδιου φάσματος σε ανώτερο επίπεδο. Επαλήθευσα την ιδέα αυτή, μετά την επιστροφή από το ταξίδι του πέρα απ’ τον Ατλαντικό, σε συζήτηση με το φίλο μου, Θωμά Γκέλιο. Ανακεφαλαιώσαμε ότι η Αμερική μεν έχει περισσότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά, αλλά λιγότερη ζωή. Έζησε για λίγες μέρες ο Θωμάς την πολυεθνικότητα μιας πόλης τεραστίων διαστάσεων, της Νέας Υόρκης στην πολυεθνική Αμερική. Η οποία προωθεί με μεγάλη ταχύτητα - προς την παγκοσμιοποίηση - όλο τον πλανήτη.        Δόθηκε η ευκαιρία στο φίλο μου, να επισκεφτεί και το χρηματιστήριο στην " W a ll Street" . Μέσα σε αίθουσα, που χτυπάει η οικονομι...

(Αντί ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΕΥΧΗΣ στον αγαπητό μου φίλο, Αντώνη Τούνη). Σίγουρα, κάπως έτσι συνέβηκε. Δεν υπάρχει άλλη λογική. Ο φωτογράφος, πρόθυρα Πρωτοχρονιάς, έβαλε μπροστά του όλο το φωτογραφικό αρχείο κι έψαξε να βρει την πιο ωραία φωτογραφία. Μέσα στις πολλές επιλογές, μία του έκατσε. Η Δροπολίτισσα χορεύτρια. Τον κάρφωσε η λάμψη της πανέμορφης παραδοσιακής ενδυμασίας, το πλατύ και ελκυστικό χαμόγελο του κοριτσιού, η ευλυγισία του φιδίσιου  σώματος στην χορευτική κίνηση… Ο φωτογράφος επεξεργάστηκε με περίσσιο μεράκι τη φωτογραφία και την μετέτρεψε σε καρτ ποστάλ. Κι έτυχε αυτή, τιμή της, ασφαλώς και αξία της, να ήταν η Έλλη του Σταμούλη. Η πρωτοχορεύτρια στο Καλλιτεχνικό Συγκρότημα της Δρόπολης, που τότε, με τις ποιοτικές του εκδηλώσεις,  έκανε  πάταγο. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 31/12/2013

Πολλαπλές ήταν οι χαρές, που με κατέκλυσαν όταν επιμελούμουν το βιβλίο «ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ από ΠΑΡΑΔΟΣΗ ή από ΠΙΣΤΗ». -Ο Μιχάλης ΒΑΡΣΑΜΗΣ μ’ έψαξε από την Αμερική για να με αξιοποιήσει. Με προτίμησε, με εκτίμησε -. Εκείνη την περίοδο δούλευα παράλληλα πάνω σε δύο «έργα», που για να τα φέρω σε επίπεδο δημοσίευσης, χρειαζόταν εντατική δουλειά, βαθιά τομή. Οι αρχάριοι με είχαν κουράσει αφάνταστα. Το βιβλίο αυτό με ηρεμούσε, μου αγαλλίαζε την ψυχή. Ο Μιχάλης επηρεασμένος από την Αγία Γραφή και την Καινή Διαθήκη, δύο αστείρευτες πηγές έμπνευσης, πάνω τους στήριξε το πετυχημένο βιβλίο, που ταρακούνησε στεκούμενα νερά. Το θεωρητικό κομμάτι το εμπλούτισε και με συγκεκριμένα παραδείγματα - βιωμένα περιστατικά. Ο εκπληκτικός τίτλος και το συναρπαστικό περιεχόμενο σε βάζουν σε σκέψη για να δεις τι είσαι εσύ. Χριστιανός από παράδοση ή από πίστη…;! Το διάβασαν φίλοι μου το βιβλίο και το ευχαριστήθηκαν, αισθάνθηκαν υπέροχα. Παπάς συγγραφέας, τελειόφοιτος Θεολογι...

  Διασχίζοντας τον δύσκολο ορεινό δρόμο, που σ’ οδηγεί προς το χωριό του κουμπάρου μου,  (που μοιάζει περισσότερο με μονοπάτι), κάπου μέσα στο πράσινο ανοίγει διάπλατα ένα «παράθυρο»,  απ’ όπου το μάτι σου αντικρίζει άνετα το Ζιουλάτι, με τη ράχη του - σαν κουρασμένος γέροντας - ακουμπημένη σε πρόποδες βουνού. Σε στάση, για να φωτογραφίσω το χωριό, ο Ιλίρ μου αφηγείται μια σύντομη ιστορία: «Μόλις ξεκίνησε ο εκδημοκρατισμός της χώρας, σε περίοδο προεκλογικής εκστρατείας, ο πρώτος λόγος του  υποψήφιου βουλευτή της περιοχής ήταν: «Ψηφίστε μας κι η υποχρέωσή μας είναι να σας πάμε στην Ευρώπη!». Ένας γέροντας, που είχε ζήσει έντονα την κατοχή, καθώς και τη δικτατορία…,  το σώμα του ήταν γεμάτο πληγές,  σηκώνεται και λέει:  «Θέλουμε να μας πάτε στη Φουσεμπάρδα!». (Στο γειτονικό χωριό που ζήλευε) . Να δημιουργηθούν και στο παρατημένο Ζιουλάτι από το πρώην καθεστώς, οι ανέσεις της Φουσεμπάρδα, ...

Η πολιτική μπόχα με πειράζει, με ενοχλεί εδώ και καιρό. Από τότε που κατάλαβα ότι ο διαχωρισμός ΔΕΞΙΑ  - ΑΡΙΣΤΕΡΑ,  (ορισμένοι δήθεν προτιμούν το ΚΕΝΤΡΟ)  δεν είναι τίποτε άλλο, πάρα μόνο συμφέρον. Ακόμα και στον τόπο μας αυτό… Καθόλου εκδημοκρατισμός, σε υπηρεσία του καλού κοινού. Στην Αλβανία πριν από μερικές μέρες, καθορίστηκε η 18 Ιούνη - μέρα διεξαγωγής  των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών. Θα βγουν από τη νάρκη, το λήθαργο όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές να μιλήσουν. Να «υποσχεθούν». Να πουν ότι επιθυμεί να ακούσει το αυτί σου!!! Κι εσύ λαέ - ψηφοφόρε, θα τους ξαναψηφίσεις… Πάντα - έχει αποδειχτεί - ότι επιλέγεις την απάτη. Καλή εβδομάδα να έχουμε! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 17/12/2016

Φεύγουν ένας - ένας οι καλοί συγχωριανοί μου  - μερικοί πρόωρα, δυστυχώς - Συρρικνώνεται το χωριό. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κηδέψαμε δύο Σωκράτηδες (Ράιδο και Λίτσιο), τον Ηλία Σέλλειο, την Ανδρομάχη Λέζου και το Φώτο Κολλά. Έγιναν και απανωτές κηδείες την ίδια μέρα. Σε όσους συμπαραστάθηκα, αλλά και σε αυτούς που δεν μπόρεσα να συμπαρασταθώ…, στέλνω με πόνο καρδιάς αυτό το τριαντάφυλλο… !!! Ο καθένας μας ήμαστε ένα τριαντάφυλλο που κάποια στιγμή κόβεται... Γιώργος  ΜΥΤΙΛΗΣ 17/12/2016 

(Εθνικιστικά παραληρήματα σε σύγχρονες εποχές) Τα εθνικιστικά παραληρήματα του Αλβανού δημοσιογράφου,  Arben Llalla , τζάμπα ζαλίζουν το κοινό.  Το παραπλανούν...(!!!)  Προσπαθεί ο ανιστόρητος να φέρει σ’ αντιπαράθεση δύο παραδοσιακά αδελφωμένους λαούς. Ενώ παλεύει να αμαυρώσει με υπαρκτά κι ανύπαρκτα στοιχεία, την εικόνα του Βαγγέλη Ντούλε -περιπαίζει τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ πολιτικά-  το παρατραβά  στο εθνικό πλαίσιο.  Επιχειρεί να παραποιήσει την ιστορική αλήθεια.  Πιάνεται άστοχα από το καπέλο, το σκουφί, (φέσι) του παππου - Μήτρου Κουρούνη, του Γοραντζινού,  για ν' αλβανοποιήσει τον ίδιο, το χωριό  κι έπειτα όλη τη Μειονότητα. Τέτοιο καπέλο, με διαφορά από του λιάμπη, την έλλειψη κεραίας, φοράνε και οι καρακατσανέοι.   Είναι μέρος της παραδοσιακής τους στολής. -Ο πάππο-Μήτρος γεννήθηκε το 1810 - δηλώνουν συγγενείς του. - Όχι το 1870, όπως μετακινεί το έτος γέννησης ο κακόβουλος δημοσ...

Προψές η καταπληκτική εκδήλωση, που διοργανώθηκε από το Δήμο Δρόπολης: προς τιμήν δύο αξέχαστων μορφών - τους σπουδαίους γιατρούς από την περιοχή μας, κορυφαίους επιστήμονες, ουμανιστές, σπάνιες εξέχουσες προσωπικότητες - με τα βαριά, ασήκωτα ονόματα: Βασίλης Γιώργης - Παιδίατρος και Βασίλης Λαμποβίτης - Χειρουργός Γυναικολόγος, μ’ εντυπωσίασε απερίγραπτα, μ’ ενθουσίασε πρωτότυπα. (Εύγε στην Ευγενία Δέδε, τη χαρισματική, που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά της!) Πρόβαλε μπροστά μου έντονα - τη βραδιά αυτή - το μεγαλείο του ανθρωπισμού προς το κοινωνικό σύνολο. Με τη ζωή και το έργο τους, οι δύο υπέροχοι άνθρωποι - κολοσσοί της ιατρικής επιστήμης - μεταλαμπαδεύουν και μετά το θάνατό τους στις γενεές: γνώσεις, καινοτομία, ήθος, ευθύνη, ιδανικά, στόχους, έμπρακτο έργο… Είναι η προβολή της θετικότητας. Σπούδασαν έξω κι όμως γύρισαν πίσω να εργαστούν εντατικά και να διαπρέψουν, όπως και έγινε, στον τόπο τους, όταν στη σημερινή εποχή συμβαίνει το αντίθετο. ...