Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΟΙΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ «ΕΣΒΗΣΕ» ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΣΕΡΚΟΒΙΤΣΑ;!

(Ο Παππάς ή ο Χρήστου;!)
Ώσπου να μάθω από πρώτο χέρι όλη την αλήθεια
- σχηματίσω τη σωστή εικόνα -
μέρες τώρα «περνούσαν» πάνω από το κεφάλι μου τα αεροσκάφη - του Προέδρου της εγκλωβισμένης Ομόνοιας - Λεωνίδα ΠΑΠΠΑ
κι «έσβηναν» πυρκαγιές στην Τσερκοβίτσα, στα Ριζά.
Μ’ είχε κατακλείσει κυριολεκτικά η ψευδαίσθηση…
Είχαν αποτυπωθεί στο νου μου οι φωτογραφίες που ανάρτησε στο facebook ο Πρόεδρος, τα βιντεάκια, τα SOS που έκπεμπε… και τα ευχαριστήρια εξ ονόματος της Ομόνοιας προς την Ελληνική Κυβέρνηση, που ανταποκρίθηκε εγκαίρως στην έκκλησή του, κλπ, κλπ.
Κι όμως η μάχη - μάθετε αγαπητοί μου αναγνώστες - δόθηκε δυναμικά από το Δήμο Φοινικαίων.
Το Λεωνίδα Χρήστου και τους συνεργάτες του.
Έχω στη διάθεσή μου κατεβατό μήνυμα, ολόκληρη έκθεση από το Δήμαρχο, που εξηγεί λεπτομερώς όλη την πάλη, την ένταση εκείνων των ημερών, για να αποφευχθεί η καταστροφή.
Αναφέρει τα τηλεφωνήματα προς όλες τις κατευθύνσεις, τα μηνύματα, τις πιθανές παρεμβάσεις και τη συνεργασία με Τόλιο, Καχριμάνη, Βασιλάκη, Μπορνόβα, Μάρτο…
Μετράει και τις πληγές:
Κάηκαν περίπου 1000 εκτάρια βοσκότοποι, 2500 χιλιάδες λιόδεντρα και 600 καρποφόρα δέντρα.
…Ευτυχώς δεν υπήρξαν απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ούτε σε σπίτια…
Κανένας συντονισμός δεν υπήρξε μεταξύ Δήμου και Ομόνοιας, για να δικαιολογηθεί η αερολογία του Λεωνίδα Παππά για αεροσκάφη, πυροσβέστες, και λοιπά…
Το περίεργο σε ετούτη την υπόθεση είναι ότι ο ένας Λεωνίδας - ο Πρόεδρος της Ομόνοιας, πάλεψε να εκτοπίσει την τεράστια προσπάθεια του άλλου Λεωνίδα - του Δήμαρχου.
Οι δύο από ίδιο χωριό: Το Αλύκο.
Να την καρπωθεί αυτός.
Η Ομόνοια που ούτε είχε ούτε έχει δράση, αλλά απόδραση.

«Έσβησε» η φωτιά αλλά «άναψε» ο καυγάς...

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
16/08/2016

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι».   Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι».   Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι».   Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα