Αντίλογος

(Παραιτήθηκε ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας, Λεωνίδας Παππάς) Νύχτα παραιτήθηκε ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας. (Μας τα πρόκοψε και ο Λεωνίδας). Στον κατακαημένο τόπο μας όλα στο σκοτάδι γίνονται. Και σε προκαλούν, σε αναγκάζουν τα γεγονότα αυτά - όσο αθώος κι αν είσαι - να γίνεσαι καχύποπτος. Να κοιτάς, να ψάχνεις, πίσω από τα γεγονότα.   Ο Λεωνίδας Παππάς έπρεπε να είχε παραιτηθεί. Τώρα είναι αργά. Μας έβλαψε με την ακυβερνησία του, τη χρονοτριβή του. Μας πήγε, κι αυτός, κι άλλο πίσω. Όλο αυτό το διάστημα δεν είχε τίποτε ξεκάθαρο για το πού μας οδηγεί. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μάλλον δεν το ήξερε από την αρχή. Γι’ αυτό, με την εκλογή του, με την ανάδειξή του, κάλεσε τους σοφούς του τόπου μας να μάθει την κατάσταση. Ίσως να τον οδήγησε προψές, στην αναμενόμενη προ καιρού παραίτησή του, η σίγουρη ήττα του στις επόμενες εκλογές της οργάνωσης. Υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο. Να άδειασε τη γωνιά με συμφωνία, με εντολή, για να προωθηθεί σε άλλη...

(Σύμφωνα με αφήγηση του Γιάννη ΜΠΕΚΙΑΡΗ) H Μαρίκα γεννήθηκε στη Σμύρνη. Με την καταστροφή γυρίζει στη Δερβιτσάνη και παντρεύεται τον Μιχάλη Μπεκιάρη. Αποκτούν μαζί τρεις γιους: Το Βαγγέλη, που τον σκότωσαν οι ΕΑΜ - ητες στο Μέτσοβο, την περίοδο της ένταξής του με το Ζέρβα, τον Κώστα, που πέθανε στην Αμερική και τον Γιάννη. Τον Οκτώβρη του ‘45 εξορίζεται η οικογένειά της, λόγω λιποταξίας των δύο πρώτων γιών. Η ιδέα της φυγής τους απ’ τον τόπο τους, ήταν η απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. Πήγαν, για να οργανωθούν, πέρα από το σύνορο. «Προτού μας μεταφέρουν σε παλιό ιταλικό στρατόπεδο της Κρούγια - αφηγείται ο Γιάννης - μας ταλαιπώρησαν, σχεδόν ένα μήνα, σε υγρά μπουντρούμια του κάστρου. Η Κάμζα ήταν ο δεύτερος σταθμός απομόνωσης. Εκεί μας κρατούσαν μέσα σε συρματοπλέγματα. Ζούσαμε σε παράγκες, στηνόμασταν σε ουρά, για να παίρναμε το ζουμωνέρι σε γκαβέτα. Μετά από τρία χρόνια μας απόλυσαν». Δύο χρόνια άφησαν την οικογένεια κάπως ήσυχη. Το ‘50, ίδιο μήνα, Οκτώβρη, πά...