Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΣΤΗΚΕ «TADANO»

Από μικρή ηλικία, η μανία τού Κώστα Ντάκου ήταν τα σίδερα. 

Έτρεχε πίσω από τους μυλωνάδες θείους του: 

Τον Θέμο και τον Κύρο.

Έβαζε τα χέρια σε λίμες, σε κατσαβίδια σε βίδες, σε ρουλεμάν. Σε γράσο.  

 

Μεγαλώνοντας η τρέλα, τ’ όνειρό του ήταν να οδηγήσει αυτοκίνητο.

Του δόθηκε η ευκαιρία να εκπαιδευτεί και να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης όταν πήγε φαντάρος. 

Έπιασε τιμόνι αυτοκινήτου, ξεκίνησε κανονικά να ασκεί το επάγγελμα του οδηγού το 1960 στα βαλιούτα. Ως χειριστής λαστιχοφόρου γερανού δοκιμάστηκε και πέτυχε το 1963 στη Μπίστριτσα κι έκανε αυτή τη δουλειά ώσπου βγήκε στη σύνταξη. 

   

Από τα 38 του χρόνια εργασίας - ως χειριστής βαρέων μηχανημάτων και κυρίως γερανών - τα 17 τα πέρασε πάνω σε «TADANO».

    

Εμπιστεύτηκαν τον χειρισμό γερανού στον Κώστα, βάσει των επιτυχιών του, των αξιών του. Δεν στηρίχτηκαν σε επέμβαση συγγενή είτε φίλου, όπως πρόκειται να νομίζει κάποιος. 

(Με «TATRA» π.χ., που τραβούσε ειδική πλατφόρμα, μετέφερε τότε άνετα τεράστιους εκσκαφείς, βαρεά μηχανήματα. Τα ξεφόρτωνε σε κάμπους, σε βουνά, όπου κατασκευάζονταν εγγιωβελτιωτικά έργα - αρδευτικά δίκτυα, οικοδομές, υδατοδεξαμενές, υδροηλεκτρικοί σταθμοί.). 

Μόνο δύο περιστατικά είναι αρκετά για να καταλάβουμε πολλά:

Σε πρόθυρα έναρξης εθνικού φολκλορικού φεστιβάλ στ’ Αργυρόκαστρο, έπρεπε να τοποθετηθεί μεταλλική σκηνή μέσα στο αρχαίο κάστρο. Ενώ ήταν έτοιμη, χρειαζόταν επειγόντως ειδικός γερανός για να σήκωνε αυτά τα βάρη.

Μόνο με το «TADANO» αντιμετωπίζονταν η εργασία αυτή. 

Άλλος χειριστής τότε δεν πρόκειται να περνούσε, σε τέτοια περιθώρια, σε τόσο στενό χώρο, γερανό.

Ο Κώστας, σε σημεία που δεν τον έπαιρνε, έκλεινε τους καθρέπτες, έβαζε γειρτά δόγες κάτω από τους τροχούς, ώστε να γλιστρήσει λίγους πόντους τ’ αυτοκίνητο. Κάπου, εφόσον εμπόδιζε μ' ελάχιστα εκατοστά το ύψος, ξεφούσκωνε τα λάστιχα ανάλογα και προχωρούσε … 

Ολόκληρη διαδικασία. Σκέψη, αγωνία. Με συνεχόμενες κινήσεις μπρος - πίσω,  πήγε το γερανό στον προορισμό.

 … Υπήρξε το δίλημμα μέσα του: -Μα, καλά τον μπάζω, πώς θα τον βγάλω;! Μην ντροπιαστώ,! Το κατάφερε κι αυτό. 

Το κράτος ταυτοχρόνως, περισσότερο για εργασίες στον τομέα αμύνης, τοποθέτηση οχυρών, εκείνη την εποχή αγόρασε πέντε γερανούς «ΤΑDΑΝΟ». Οι τέσσερις καταστραφήκαν πρόωρα και ολοσχερώς, όταν ο γερανός του Κώστα, έμοιαζε σαν να ‘ταν του κουτιού. 

Σε ειδικό σεμινάριο ο μηχανοδηγός εξήγησε στους συμμετάσχοντες τον τρόπο πώς διατηρεί σ' άριστη κατάσταση το γερανό.

Με τ’ άνοιγμα της Αλβανίας το ’90, ο Κώστας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Πάνω στην ίδια δουλειά κι εκεί, θαύμασε και χειρίστηκε γιγαντιαίους γερανούς, που νωρίτερα δεν μπορούσε να τους φανταστεί.

Δεν τους χωρούσε εύκολα ο νους του.  

    

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

25/09/2017