ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΥΠΕΡΗΛΙΚΕΣ ΓΗΡΟΚΟΜΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΡΟΠΟΛΗ

Ορισμένες γυναίκες διαμένουν μονίμως στον τόπος μας και βολεύονται, κάτα κάποιο τρόπο, με τις οικογένειές τους εδώ.

Βγάζουν το μεροκάματο μέσω της εξυπηρέτησης που προσφέρουν σε ηλικιωμένο στα Γιάννενα.

Τελευταία παρατηρούμε ένα γεγονός.

(Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις, αλλά αξίζει να τις αναφέρουμε, ως πρωτότυπο φαινόμενο).

Λίγες απ’ αυτές τις γυναίκες, παίρνουν, ασφαλώς με τη θέλησή του, τον υπερήλικα και τον γηροκομούν στο χωριό τους, στη Δρόπολη.

Π.χ. η Γιαννιώτισσα γιαγια - Μαργαρίτα, αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Χάσκοβο.

Ξυπνάει νωρίς, βγαίνει στην αυλή, πίνει τον καφέ της μαζί με την Αρετή, ποτίζει τα λουλούδια. Μετά, κάποια στιγμή, κατεβαίνει στον κήπο περιποιείται τα φυτά, μαζεύει λαχανικά ...

Η γιαγια - Μαργαρίτα, έτσι όπως λειτουργεί, αντί να πληρώνει , χαχαχαχα … , «πρέπει» να πληρωθεί.

(Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το αρχείο του Ηρακλή Λευτέρη)

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

08/07/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα: - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο). Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου