Ήταν πολλοί και διάφοροι οι λόγοι, που στο πρώην σύστημα, ως Μειονότητα, ήμασταν στον τόπο μας, στα σπίτια μας:
Τα χωριά μας βούιζαν από κόσμο, τα σχολεία μας από μαθητές.
Κι αν ήθελες να εγκαταλείψεις το χωριό, δεν στο επέτρεπε με τίποτε ο μονισμός.
Το ερμητικό κλείσιμο, η απομόνωση, τα ηλεκτροφόρα … , δεν σ’ άφηναν να βγεις από τη χώρα.
Η κατάστασή μας τότε ήταν όπως λέει και το ρητό: “Μπρος βαθύ …” Απροσπέραστο ποτάμι.
Ήταν η εποχή του καταδότη.
Με την ανατροπή του καθεστώτος, άλλαξαν πολλά πράγματα, άνοιξαν τα σύνορα. Κατενθουσιασμένος ο κόσμος έτρεξε προς τη ζωή.
Βγήκε από το σκοτάδι στο φως.
Για την Μειονότητα, όμως, που άδειασε τον τόπο της, είναι βαρύ το τίμημα.
Ζούμε τη συνέχεια του ρητού: “ … και πίσω ρέμα”. Την εποχή του ψευδοπατριωτισμού.
Με τη σκλαβιά ήμασταν στον τόπο μας, με τη λευτεριά, δυστυχώς, σε άλλον τόπο.
(Μαθητές του σχολείου των Σωφρατίκων - δεκαετία του '70 είναι η λεζάντα σε φωτογραφία του Γιώργου Γκούλιου)
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/07/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου