ΚΑΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

(Αφορμή τα σχόλια σε μια ανάρτηση)

Καλοί μου φίλοι,

δεν τρέφω καμιά κακία και για κανέναν, ανεξαρτήτως το πώς σχολιάζετε, αναλύετε, χειρίζεστε ο καθένας σας ξεχωριστά, την πράξη του Dule, για να μπει σε λίστα αλβανικού κόμματος, συγκεκριμένα του δημοκρατικού, ως υποψήφιος βουλευτής στην εκλογική ζώνη της Αυλώνας.

Όμως, έχω το ηθικό δικαίωμα, να σας υπενθυμίζω ότι:

Πριν από μερικά χρόνια ίδια ένταξη, του Ξέρρα, σε ίδιο κόμμα, ο πρώην πρόεδρος της Ομόνοιας και πρόεδρος του ΚΕΑΔ, την αποκάλεσε προδοτική.

Το '96 έκανε σφοδρή επίθεση στον «γενίτσαρο» Τάβο.

Για τον Αγγέλη σιωπή. Τον Μάρτο, στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, τον έριξε ο ίδιος στην αγκαλιά του Σ.Κ.

(Καμιά δεν ήταν σωστή επιλογή. Όμως, απ’ όλες, η σημερινή πολιτική πρωτοβουλία του Dule, για να σώσει μόνο το τομάρι του, είναι η χειρότερη).

Αναγνώστης σχολιάζοντας το κείμενό μου: «Μεθαύριο, 25/06/2017, κηδεύουμε την Πατρίδα μας», εκφράζει εντονότατα την αγανάκτησή του:

«Λάθος κάνετε! (απευθύνεται σε μένα). Δεν κηδεύουμε, μεθαύριο έχουμε μνημόσυνο. Έχει κηδευτεί προ καιρού η Πατρίδα μας».

Άλλος αναγνώστης, αποκαλεί το Dule νεκροθάφτη …

Ίσως να εκλεχτούν βουλευτές - μερικά άτομα ελληνικής καταγωγής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο - όμως δεν θα έχουμε πλέον - αυταπάτη ήταν και πρωτύτερα - καμιά ελληνική φωνή.

Ξεκαθαρίζουμε, για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά:

Άλλη είναι η συνεργασία, η συμμαχία του ΚΕΑΔ με οποιοδήποτε αλβανικό κόμμα, πριν ή μετά τις βουλευτικές εκλογές - για να πετύχει στόχους για τις Μειονότητες - και άλλο η προσωπική επιλογή, η ένταξη σε αλβανικό κόμμα οποιουδήποτε.

Ακόμα και Αρχηγού.

Μην μπερδεύουμε τα πράγματα.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

29/05/2017

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα: - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο). Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...

Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι». Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι». Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι». Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου