Ενώ με απλωμένο χέρι έδινα αίμα σε κέντρο αιμοδοσίας στα Τίρανα, για να περάσει σε φλέβα φίλου μου Αλβανού που κινδύνευε η ζωή του, εφημερεύων γιατρός, μόλις αντιλήφθηκε ότι είμαι Έλληνας Μειονοτικός, κάπως στ’ αστεία, με ρωτάει:
«Για πείτε μου,
επειδή δεν ξέρω καλά, εσείς από ποιο σημείο του Ελλαδικού χώρου φύγατε και πότε
εγκατασταθήκατε στα εδάφη μας;».
Του ξεκαθάρισα, με
ηρεμία και υπομονή, το ζήτημα: Τ’ ό,τι
είμαστε αυτόχθων λαός, ζούμε από αρχαιοτάτους χρόνους στα χώματά μας,
στα χωριά μας, καλλιεργούμε τα χωράφια μας …
Δεν έφερε απολύτως
καμιά αντίρρηση στα ισχυρά επιχειρήματα. Όμως, δεν άλλαξε άποψη. Συνέχισε να είναι
προκλητικός. Είπε «χαμογελώντας»:
«Εσείς οι Έλληνες
θέλετε να μας πάρετε τη θάλασσα».
Είχε, ασφαλώς,
υπόψη τις διαφορές, ανάμεσα στις δύο χώρες, για τα χωρικά ύδατα.
Επικρατεί τέτοιου
είδους προκατάληψη, σε περίοδο που παντού καταργούνται σταδιακά τα σύνορα κι ο
κόσμος προχωράει προς την παγκοσμιοποίηση.
... Αλβανός, κάπου σ’
άλλο κέντρο αιμοδοσίας, σίγουρα, θα έχει απλώσει με πόνο και αγάπη το χέρι του,
για να δώσει αίμα για φίλο του, Έλληνα.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
26/05/2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου