Αντίλογος

Έτσι μου έγραψε φίλος μου σε μήνυμα.  Ότι πρόσφατα στην Ελλάδα μαζεύτηκαν εκπρόσωποι των αδελφοτήτων, των συλλόγων και ομοσπονδιών αποφάσισαν από κοινού κι έστειλαν στα δύο κόμματα: ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ πρόταση για ένωση των δυνάμεων πριν τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία. Δεν έμαθα, όμως, συγκεκριμένα ποια ήταν η σκέψη τους, σχετικά με τη στάση των βουλευτών, που θα είναι υποψήφιοι ξανά με τα αλβανικά κόμματα. Να παραμείνουν ενταγμένοι σε αυτά ή να αποχωρίσουν;! Δεν ειπώθηκε και το άλλο. Αν έλαβαν απάντηση από τ’ ανάλογα επιτελεία του διχασμού και της άρπας. Πιστεύω ότι δεν πήραν. Γιατί και τα δύο κόμματα, δρουν και πράττουν χώρια. Όπως και οι ενταγμένοι βουλευτές στα αλβανικά κόμματα. Έχει σηκώσει, εδώ και καιρό, ο καθένας το δικό του μπαϊράκι. Προσωπικές είναι οι πρωτοβουλίες, για το διχασμό μιας χούφτας κόσμου. Τραβάει ο καθένας το δικό του κομμάτι από τη μύτη και το πάει όπου θέλει. ( Αναρωτιέμαι: Ποιος τάχα είναι ο ρόλος της Ομόνοιας α...

Πετάει η Νέτα Δέδε από χαρά, στην Αμερική, σε ημέρα γιορτής. Φορεμένη με την πανέμορφη νυφική στολή της μικρής μας υπέροχης πατρίδας, που ταξιδεύει διαρκώς σ’ όλους τους μαχαλάδες του κόσμου. Αχ, αυτός ο φολκλορικός όμιλος, δεν θα γίνει ποτέ(;!) Να μας εκπροσωπήσει επάξια παντού(;!) Σε άλλους χαλεπούς καιρούς, περίεργο, λειτουργούσε ...!!! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/03/2017

 (ΑΠΑΝΤΗΣΗ από τον  Antoni Sotiriou Kalogeri   στο ΓΕΝΙΚΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ,   Λεωνίδα Παππά ) Συνηθίζω να αναδημοσιεύω παλιά κείμενα, πάντα μ’ ένα σκοπό. Ορισμένα διατηρούν την επικαιρότητα,  άλλα φρεσκάρουν το νου. Κρατάν ζωντανή τη μνήμη. Θυμίζουν στον αναγνώστη του «Αντίλογου» βασικά ζητήματα. Συνηθίζω, με την υπογραφή μου - σοβαρότητας και ευθύνης - να βάζω και την ημερομηνία δημοσίευσης σε κάθε κείμενο. Σε θέσεις, προτάσεις, απόψεις με βάρος, όπως «Αναβάθμιση της Ομόνοιας σε Κόμμα», «Πιάσε το βόδι από τα κέρατα», «Με Ομόνοια Κόμμα λένε του μπελά καλημέρα», «Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς», «Πρόεδρος Ομόνοιας που διχάζει» και λοιπά και λοιπά, που στοχεύουν στην Εθνική Ενότητα, που χωρίς αυτή είμαστε νεκροί, τελειωμένοι, ο Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας, ο αγαπημένος φίλος μου, Λεωνίδας Παππάς, σιωπάει. Κρύβεται. Τον τσάντισε μόνο ένα κείμενο: «Ποιος Λεωνίδας έσβησε τη φωτιά στην Τσ...

(Κοινωνικό θέμα) Στην καθημερινότητα είμαστε σκληροί. Μέσα από τους τοίχους του νεκροταφείου κατεβάζουμε γνώμη. Από τη φοβία, τον πανικό, καθόμαστε σιωπηροί...σαν βρεγμένες κότες. Αλλά και σ' αυτό το χώρο μάς λείπει η υπομονή. Θέλουμε το νεκρό - το αγαπημένο πρόσωπο που έφυγε - οι νεκροθάφτες να τον ενταφιάζουν με ταχύτητα, να πιάνουμε γρήγορα σειρά για να συλλυπηθούμε την οικογένεια, τους συγγενείς. Να ξεμπερδεύουμε. Και στην εκκλησία να είχε προηγηθεί σύντομος ψαλμός ... Να μην τα λέει όλα ο παπάς... Είναι παράξενη η συμπεριφορά μας. Ακόμα κι όταν ξεπροβοδάμε νεκρό. Μας λείπει η υπομονή ακόμα και στον τελευταίο ασπασμό ... Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/03/2017

Δε γράφω εγώ. Γράφει η μάνα μου με την πένα μου. Διάβασε πρώτα καλά τη ζωή με μεγεθυντικό φακό και μου την υπαγορεύει. Πάω κοντά της πάντα με μολύβι και χαρτί στο χέρι. Γράφω τη σοφία της. Το βιβλίο της μάνας μου, θα είναι υπέροχο. Βιβλίο ζωής. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 24/03/2017

Έβαζαν κι άλλοι θεμωνιές, όπως ο Μήτσος Ρόγκος, ο Βαγγέλης Σταμούλης ... Όμως, στο χωριό, μια οικογένεια καθιερώθηκε καλά σε αυτή τη δουλειά. Αυτή του Κώτσιου Μαλιούκη. Έπαιρνε ο Κώτσιος, μαζί του, από μικρά και τα παιδιά: Το Γιάννη, το Λευτέρη. Καμιά φορά κ αι τη Λία.  Για χαμαλίκι. για ένα χέρι βοήθειας. Για να τους μπει στο πετσί η δουλειά. Να μάθουν κι αυτά πώς βάζεται, πατιέται το άχυρο γύρω από το ξύλο. Πώς ρίχνεται πάνω στον πάσσαλο η τριχιά, πώς σκαρφαλώνεις στην κορυφή της θεμωνιάς.  Κάπου, εκεί, στα τέσσερα μέτρα ψηλά. Παραμέρισε όλους τους άλλους η ποιότητα. Τους έβγαλε στην άκρη.  Αφού σάπιζε το χειμώνα η καλαμιά, απορροφούσε νερό η θεμωνιά, “άναβε” ο ζαηρές. Κατακάθονταν, γινόταν “πίτα”. Τύχαινε και να σωριάζονταν κιόλας η θεμωνιά. Αυτό ήταν το χειρότερο. Τού το έμαθε η ανάγκη αυτό το επάγγελμα του Κώτσιου, τα χωράφια του, τα πολλά ζώα που κρατούσε και ήθελαν το χειμώνα τάισμα. Το άχυρο, η αλήθεια είναι, ότι εί...

Μπαίνουν με ταχύτητα αυτές τις μέρες  ένα - ένα τα καινούργια κομμάτια στην Εθνική Οδό.  Ανακουφίζεται η διαδρομή από τα Γιάννενα προς την Αθήνα. Έλληνας και Αλβανός, με κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα  - καλοί φίλοι -  σταματούν σε ένα σημείο, πάνω από την Αμφιλοχία που παρακάμπτεται κι αστειεύονται. Ο Έλληνας:  "Να … κάπου εδώ … θα ήταν βαλμένο το σύνορο. Από δω και πέρα τα εδάφη, θα ήταν δικά σας…" Ο Αλβανός: " Γλίτωσαν, έμειναν όμορφα. Αν τα είχαμε εμείς …, θα ήταν έρημα." Έβαλαν την κουβέντα και στα πολιτικά: "Μα …  θα έσμιγαν στην Αλβανία οι  Έλληνες ψηφοφόροι και θα έβγαζαν Έλληνα Πρωθυπουργό …" Μιλάνε για ένα σκοτεινό παρελθόν ..., ένα κενό ........... που ενοχλεί το μέλλον. Ταξιδεύουν ... πηγαίνουν στην Αθήνα.  Την επόμενη θα γυρίσουν ξανά … μαζί στα Τίρανα … Υστερόγραφο: Πάει ο νους μου στους «εθνικιστές», που «μοιράζουν» τη γης, βάζουν τα σύνορα, όταν δεν ξέρουν καλά που πέφτει το χέρσο χωράφι ...

Στη φωτογραφία με τον ΑΝΘΡΩΠΟ… τον γνωστό ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ, Κωστάκη ΧΙΛΙΑ,  που τρέχει με χίλια … Με αρετές, με πρωτόγνωρα αποτελέσματα. Άφθαρτος, άφταστος, συνεπής … ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΣ … … αλλά πάντα συναντά εμπόδια στην πορεία του … (Ο ανίκανος δε θέλει την αρετή, τη δύναμη πλάι του.) Αυτό το ανάστημα, η ΑΞΙΑ, ο παραγωγικός …  χαίρομαι που είναι φίλος μου. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 17/03/2017 

Μετά από 4 χρόνια ξεμύτισαν ξανά οι πολιτικοί του χώρου μας. Κατεβαίνουν στον κόσμο, τον καλούν σε χορό, σε φαγοπότι (σε ξέφρενη άμιλλα βρίσκονται για να προσφέρουν καλύτερη διασκέδαση) και τού ψάλλουν το χιλιοειπωμένο παραμύθι. Ότι τούτη τη φορά, σίγουρα, θα τον ξεδιψάσουν, θα του στρώσουν και θα του φωτίσουν δρόμους και ζωή … Διπλός είναι ο πραγματικός σκοπός των πολιτικών μας που φιλοδοξούν να πετύχουν επανειλημμένα την καρέκλα του βουλευτή. Να προστατέψουν το συσσωρευμένο λίπος τους, αλλά να βάλουν κι άλλο. -Μα δε ντρέπονται μια σταλιά - λέει η μανά - Κατέρω από την Τρέμουλη στη φίλη της. -Ποιος από μας την έχασε, για να τη βρουν αυτοί - απαντάει η Αρετή. Από σπλάχνα ψεύτη, ανισόρροπου, συμφεροντολόγου κόσμου , ξεμυτίζουν ψεύτες πολιτικοί. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 11/03/2017

Μεσάνυκτα ληστεύουν τα χωριά της Μειονότητας. Αφού έχει προηγηθεί  έρευνα και γνωριζουν καλά την κατάσταση. Ότι τα σπίτια είναι κενά. Σε ένα σπίτι, στη Γράψη, μπήκαν απ’ το παράθυρο, έβγαλαν με προσοχή το τζάμι - δεν το έσπασαν - και μπήκαν μέσα σαν νοικοκυραίοι. Ακριβή η τηλεόραση, το  laptop  επίσης … τίποτε δεν πήραν. Έφεραν το σπίτι άνω κάτω, ήπιαν τσίπουρο, κάπνισαν με την ηρεμία τους τσιγάρο.  Όλο αυτό το σκηνικό σου δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτοί δεν είναι ληστές, είναι συμμορία εκβιαστών. Σε έντονη δράση το παρακράτος. Το οποίο λειτουργεί  με συγκεκριμένο σχέδιο εκφοβισμού κι εκδίωξης. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 13/03/2017

Μόλις έμαθα το θάνατο του δάσκαλού μας, Γιώργου Φέρρου, θυμήθηκα ένα ξεχασμένο τετράδιο γραφής, που μου το έδωσε κάποτε. Για να ρίξω μια ματιά σε ποιήματά του και σε δημοτικά τραγούδια της περιοχής, συγκεντρωμένα από υπερήλικες με μεράκι και φροντίδα από τον ίδιο. Κάθε τόσο σκεφτόμουν να του το επιστρέψω, αλλά από αμέλεια ποτέ δεν το έκανα. Σήμερα γύρισα ανάποδα τη βιβλιοθήκη μου, την “ξεσκόνισα” καλά και το βρήκα ανάμεσα στα πολλά βιβλία μου. Φωτογραφίζω ένα δημοτικό τραγούδι ξενιτιάς και το αναρτώ. Για να δούμε συγκεκριμένα, πώς αυτός ο ακούραστος άνθρωπος, εκτός των άλλων, χρόνια στη σειρά έτρεχε και πίσω από την λαϊκή παράδοση… Μια ζωή έγραφε και συγκέντρωνε στίχους. Το ξεχασμένο τετράδιο, θα μου θυμίζει πάντα το δάσκαλο. Όσο θα ζω, δε θα τον ξεχνώ... Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 10/03/2017

Για τούτο κείμενο μ’ ερέθισε διάλογος με έναν γεωργουτσατινό γέροντα που ταξιδέψαμε μαζί και σε όλη τη διαδρομή για το χωριό, δεν έπαψε ούτε στιγμή. Μιλούσε ακατάπαυτα κι έστριβε το μουστάκι. Με ευχέρεια λόγου μου αφηγείται παλιά ιστορία, που σχετίζεται με προεκλογική περίοδο στο χωριό του: “Παλιά ο δημογέροντας, Φιλίππας Κύρος, μοίραζε πατσά από το βόδι του στους πάμπτωχους συχωριανούς και τους έπαιρνε την ψήφο”. Σκούντημα ήθελε ο νους μου και τσουκ … ξεπερνάει την εποχή του μονισμού, που το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν δεδομένο κι η μέρα αυτή θεωρούνταν γιορτή, (γέμιζε το έντερο ο κοσμάκης με σαλάμι και πανίνα), και κάνει στάση σε γλέντια που διοργανώνει τώρα σε πολυτελέστατες αίθουσες το κόμμα και ο Τάβος. Ο μυαλωμένος γέροντας, μου στήνει και τη ραψωδία: Πριν από 80 χρόνια η ψήφος εξαγοράζονταν με πατσά σε κουβάδες,/ σήμερα με μεζέδες, κρασιά και μπύρες στους κερατάδες ... Κόσμε χωρίς αφαλό, χωρίς σκεπή … σκέφτεσαι καθόλου με τι ταχύτητα πας σε στ...

Μια ανθοδέσμη με πολύχρωμα νωπά τριαντάφυλλα, είναι τοποθετημένη απέναντι από το γραφείο μου. Πάνω σε μπάρα Εθνικής Οδού. Τη βλέπω καθημερινά και αναρριγεί η ψυχή μου! Υπενθυμίζει σ’ οδηγούς, σ’ όλους μας, ότι  αυτού έγινε τροχαίο.  Σκοτώθηκαν άνθρωποι. Αδίκως αφαιρέθηκαν ζωές. Ξυπνάει η ανθοδέσμη, αλλά και η πινακίδα μειωμένης ταχύτητας πλάι της, τα αντανακλαστικά της προσοχής! Κι όμως, τ’ αυτοκίνητα, ακόμα κι απ’ αυτό το σημείο θλίψης, πόνου και βαθιού πένθους, διαβαίνουν με ιλιγγιώδες ταχύτητα.   Καθώς τα βλέπω μέσα από το παράθυρο, μου μοιάζουν φέρετρα με τροχούς. Προκαλούν, μεταφέρουν το θάνατο … Ούτε από το θάνατο δε διδάσκεται ο άνθρωπος, δε βάζει μυαλό … !!! Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 04/03/2017