Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ

Ο παλιός τυπογράφος και καλός μου φίλος, Κώστας ΛΑΓΙΟΣ, ήθελε να θυμηθεί τα παλιά. 

Να ταξιδέψει στο παρελθόν του...

Να φέρει στο νου του, έστω για λίγο, τα 40 χρόνια εργασίας του.

Να βγάλει τον πόνο του.

Αυτός ήταν ο λόγος της σημερινής επίσκεψής του στο τυπογραφείο «ARGJIRO”, που προτρέχει, στέκει στην κορυφή... 

Τον ξενάγησα με προθυμία και μεγάλο σεβασμό σ’ όλους τους χώρους παραγωγής…

Στο χώρο εκτυπώσεων, καθώς ήρθε σ’ επαφή με την έντονη μυρωδιά από χρώμα και διαλυτικό, γέμισε η ψυχή του με τυπογραφείο. 

Βλέποντας τα σύγχρονα μηχανήματα - δεν έχει καμιά σχέση το νέο με το παλιό τυπογραφείο που σε πότιζε δηλητήριο - αντιμόνιο και λοιπά - ο Κώστας αναπόλησε... 

Αλλά και νοστάλγησε...

Θυμήθηκε την κάσα, απ’ την οποία έπαιρνε τα πεζά, τα κεφαλαία γράμματα - μαύρα, ημίμαυρα, λευκά - τα σύμφωνα, τα φωνήεντα, τα σημεία στίξεως, τα διαστήματα, τους αριθμούς...

...και τα αράδιαζε με υπομονή.

Ετοίμαζε μ' αυτά το πλαίσιο για την εκτύπωση της ελληνόφωνης εφημερίδας "Λαϊκό Βήμα", του βιβλίου, του περιοδικού...

(Ακόμα και σήμερα μπορεί να κάνει κάλλιστα αυτή τη δουλειά.

Μάλιστα - όπως εκφράζεται ο ίδιος - με κλειστά μάτια.).

Φεύγοντας πήρε μαζί του αυτό που ήθελε: Τη μυρωδιά του τυπογραφείου... Κι αισθάνθηκε όπως παλιά.

Όμορφα!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
04/06/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...