«ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ, ΕΧΕΙ ΦΩΝΗ…»

Ο Χρηστάκης Τζούμπης, φημισμένος οφθαλμίατρος

-με πάνω από δώδεκα χιλιάδες χειρουργικές επεμβάσεις ωσότου βγήκε στη σύνταξη-

και κορυφαίος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, συναισθηματικός ψυχαναλυτής-

σου λέει λακωνικά και μ’ απόλυτη ευθύνη:

«Στον άνθρωπο απ’ όλο το πρόσωπό του, το μάτι αντανακλά περισσότερο, πιο δυνατά, την ψυχή. Αν το προσέξεις καλά, σου μιλάει, έχει φωνή. Μαρτυράει τον εσωτερικό σου κόσμο».

Ο Χρηστάκης διατηρεί στο νου του απόσταγμα απ’ όσα του ομολογούσε παλιά η γιαγιά - Αγαθή.

Κόρη από του Μάσσιου (Δερβιτσάνη) και παντρεμένη στου Λύτη (Βάνιστα), με την οποία είχε άριστες σχέσεις.

Του έλεγε η πιο έξυπνη γυναίκα, που πέρασε ως εκείνη τη στιγμή, απ’ τα δύο χωριά:

«Να έχεις υπόψη ότι η ζωή είναι παρά πολύ δύσκολη. Σ’ αυτή ο καθένας μας δεν έχει μόνο φίλους. Έχει και εχθρούς… Αλλά αν θέλεις να έρθεις αντιμέτωπος με τον εχθρό σου, πρέπει να προσέξεις ένα πράγμα. Τι παπούτσια φοράει στα πόδια του.

Άμα έχει ακριβά και γερά παπούτσια, σκέψου καλά, πριν πάρεις την απόφαση για επίθεση. Υπολόγισε ότι πας να τα βάλεις μ’ ένα δυνατό. Κι είναι σίγουρο ότι θα ηττηθείς…!».

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/03/2016

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα: - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο). Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου