«ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!».

Θ’ αποφύγω τις επαναλήψεις...

Τα γνωστά χιλιοειπωμένα γεγονότα για τον παπα - Μιχαήλ Ντάκο:

Τις αναφορές...

... σχετικά με την καταγωγή του από πολυμελές οικογένεια…

...πώς λειτούργησε στην περίοδο του Ελληνο - ιταλικού πολέμου…

...πώς αντιστάθηκε την περίοδο που καταργήθηκε η θρησκεία…

...πώς πρωτοστάτησε στην επαναλειτουργία της εκκλησίας στο χώρο μας…

...πώς, λοιπόν, αγωνίστηκε και καθιερώθηκε ως Εθνικό και Θρησκευτικό σύμβολο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Θα σταθώ μόνο σ’ έναν διάλογο.

Και προπάντων στην τολμηρή του απάντηση.

Δημοσιογράφος του πρώτου ελληνικού ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού, συγκεκριμένα του ΑΝ1, απεύθυνε ερώτημα στο παπα - Ντάκο, όταν άνοιξε η σκουριασμένη σιδερένια πόρτα της Κακαβιάς και φύσηξε αέρας δημοκρατίας και στην Αλβανία:

- Για πες μας τώρα τι θέλετε να συμβεί;

«Ένωση με την Ελλάδα επιθυμώ…

Μια ζωή το περιμένω…

Το ξεκομμένο κλαρί να κολλήσει στον κορμό του».

Εξέφρασε τόσο απλά κι ελεύθερα την άποψή του…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/11/2015

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει: «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!» Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

Διαβάστε περισσότερα

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ... χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή, του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 27/09/2017

Διαβάστε περισσότερα

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το 1958, ο 18χρονος Σπύρος ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ μπαίνει στη φυλακή. Μόλις είχε τελειώσει τη διετή τεχνική σχολή, κι εκείνη την περίοδο, ως βοηθός τραχτερίστα, μέσα στη σκόνη και στο λιοπύρι όργωνε τα χωράφια της κρατικής επιχείρησης. Με τον Γιώργο ΛΕΖΟ από τη Λεσινίτσα και τον Παναγιώτη ΜΠΟΥΖΟΥΚΑ από το Βελιάχοβο, οι τρεις πυροστιά, αγανακτισμένοι, πήραν πάνω στους σβόλους, μια κοινή απόφαση: Να δραπετεύσουν απ’ τη χώρα αυτή, που σου στερούσε την ελευθερία. Είχαν συγκεκριμένο σχέδιο. Οι δύο να περνούσαν στην Ελλάδα, να οργανώνονταν και να γύριζαν ενισχυμένοι πίσω. Με στόχο: να ενώσουν με αγώνα τον τόπο με τον εθνικό κορμό, με την Πατρίδα τους. Ο Σπύρος, που θα έμενε στο Δέλβινο, για να παρακολουθήσει την κατάσταση, μετά τη δραπέτευσή τους, υποσχέθηκε να τους εξοπλίσει με κόκκινες ιταλικές χειροβομβίδες, απομεινάρια πολέμου, που τις έβρισκε στα καλύβια του χωριού του. Οι δύο: Γιώργος και Παναγιώτης, Χριστούγεννα του '57 βρέθηκαν στους Φιλιάτες. Ο ένας μετά τον ά...

Διαβάστε περισσότερα

Αντίλογος

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου