Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΑΣΤΟΡΑ

Σε χωράφια των Σωφρατίκων έχει φυτέψει χαμοσφάκι…

Μέσα στο ίδιο χωριό πας κι αγοράζεις σε μάντρα του σίδερο, τσιμέντο, οικοδομικά υλικά.

Πλάι στην Εθνική Οδό λειτουργεί το μαγαζί του Φυτοφαρμάκων.

Φροντίζει ολόκληρο πάρκο με κυψέλες μελισσιών.

Σε μια αποθήκη, κάπου στο λάκκο του Τεριαχατιού, έχει τοποθετήσει ειδικά μηχανήματα και συσκευάζει ζωοτροφές.

Καλλιεργεί καλαμπόκι και διάφορες άλλες γεωργικές καλλιέργειες…

Νομίσαμε ότι αυτό είναι το επιχειρηματικό του άνοιγμα, αλλά λαθέψαμε.

Σκαρφαλώνοντας στα Ραβένια αντικρίσαμε σε πλαγιά, λίγα μέτρα πιο πάνω από τη "Σκάλα του Μπερμπέκου", φυτεμένο τσάι.

Κόβει την νόστιμη βιολογική ντομάτα, την πιπεριά, την μελιτζάνα, την μπάμια... στον κήπο του και νιώθει υπέροχα...

Παίρνει από τη φωλιά του ορνιθοτροφείου του το αβγό του...

Δεν ασχολείται με λόγια του αέρα ο Παντελής Μάστορας.

Έχει ανοιχτεί, όπως λέμε, στις εργασίες σαν ο Γερμανός...

Είναι δουλευταράς, παράγει έργο…

Αξίζει, ασφαλώς αν μπορεί, να τον μιμηθεί κανείς.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

24/09/2015 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...