Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΜΑΡΙΑ»

 
(Πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στον Βορειοηπειρώτη ηθοποιό, Νικόλαο Λάμπρου)

Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, περίπου 40 ταινίες μικρού μήκους από Βαλκανικές Χώρες, «ταξίδεψαν» με προορισμό τ’ όμορφο Πόγραδετς.

Προβλήθηκαν σε φεστιβάλ κινηματογράφου κι έγινε από σοβαρή επιτροπή η εκτίμηση.

Απονεμήθηκαν, στις πιο ποιοτικές ταινίες, αλλά και σε καλύτερο ρόλο ηθοποιού, βραβεία τιμής.

Συμμετείχε και η ελληνική ταινία «Μαρία», του Θανάση Σαράντου. Η οποία μ' ελάχιστο διάλογο και δυνατή εικόνα, αφηγείται απλά μια παλιά συγκλονιστική ιστορία:

Λέει ότι το 1522, όταν στα νησιά του Αιγαίου κατέβαιναν οι πειρατές και καταλήστευαν, εκφόβιζαν τα χωριά, οι κάτοικοι για ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο εγκατέλειπαν τα σπίτια τους, σκαρφάλωναν τα βουνά.

Ζούσαν τρομοκρατημένοι σε σπηλιές.
 
Ο Γιάννης - που τον ερμηνεύει πιστά, επάξια ο Νικόλαος Λάμπρου - είναι ένας κάτοικος του νησιού.

Αγροίκος.

Δεν έχει οικογένεια.

Ζει μ’ ένα κορίτσι - πολύ μικρότερο του - που το έκανε γυναίκα του, έναντι πληρωμής.

Με τη Μαρία, δεν μπορεί ν’ αποχτήσει μωρό.

Η Μαρία δεν τον αγαπάει…

Ο Γιάννης: "Αύριο το πρωί θα κατέβεις στην παραλία να μαζέψεις κασόξυλα!".

Η Μαρία στο γιαλό τ’  Αϊ Γιάννη αντικρίζει να σέρνεται στην άμμο αιματοβαμμένο διασωθέντα από πειρατικό καράβι, συντετριμμένο σε βράχο.

Τον Αλί.

Τον βοηθάει, τον πονάει, τον αγαπάει, κάνει έρωτα μαζί του…

Ο Γιάννης αντιλαμβάνεται τον κρυφό έρωτα.

Πάνω στην αντιζηλία του και το θυμό του, βρίσκει δύναμη και τρόπο κι αποκεφαλίζει τον εραστή της νεαρής γυναίκας του…

Με το κεφάλι του Αλί πάνω στο τραπέζι, ικανοποιημένος παίζει γκάιντα μέσα στη σπηλιά..

Η  Μαρία κατασπαραγμένη από τη μακάβρια εικόνα που έχει μπροστά της, αυθόρμητα, ενστικτωδώς χαϊδεύει την κοιλιά της.

Αποκαλύπτει την εγκυμοσύνη της με τον Αλί...

Αφήνει στο θεατή πολλά υπονοούμενα…

Βασικό για μας τους Βορειοηπειρώτες, ένα είναι το στοιχείο που μας κάνει υπερήφανους:

Ότι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Μαρία», ο δικός μας, Νικόλαος Λάμπρου, είναι ο απόλυτος νικητής…

Με την αληθινή ηθοποιία του κέρδισε το πρώτο βραβείο ανδρικού ρόλου στο διαγωνισμό.

Έχει διάπλατα ανοικτός, στην Έβδομη Τέχνη, ακόμα ο δρόμος του…       
  

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
27/07/2015




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι».   Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι».   Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι».   Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα