ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ

«Θυμάμαι παιδί που έγραφα κάποτε

τον πρώτο στίχο μου. 

Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ - 

αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα».

Τάσος Λειβαδίτης

Αντί να της προσφέρομε εμείς κάτι συμβολικό σήμερα, με την ευκαιρία της ονομαστικής γιορτής, μας κάνει η Έλσα δώρο…

Τους αγαπημένους στίχους της.

Τα χτυποκάρδια της…

Μας στέλνει - σαν τριαντάφυλλα, σαν περιστέρια - περίπου 150 ποιήματα.

Παρατηρώ ότι έχει χαρακτήρα ο στίχος της.

Γράφει:

Έκανα τη μοναξιά μου,/ παραθύρι στα όνειρά μου./ Κι ήρθε κι έκατσε ένας γλάρος/ και μου μίλησε με θάρρος.

Ότι γράφει, βγαίνει από μέσα της. Έχει περίεργο αισθητήριο… 

Από τα βάθη της ψυχής της ρέει - ρέει ακατάπαυτα - σαν μούστος - σαν παλιό κρασί - η ποίησή της …

Αν σου χαρίσουν μια καρδιά,/ κάτσε και άκουσέ την. /Αν ειν’ τα λόγια της γλυκά, / τότε φυλάκισέ την.

Είναι καημός, πόνος, παράπονο, αγάπη, ενθουσιασμός, απογοήτευση, αυθορμητισμός, μοναξιά, πληγή, μεθύσι, αϋπνία… η ποίηση της Έλσας Τζούμπα.

Πάνω απ’ όλα δάκρυ.

Απόψε δεν νιώθω καλά,/ δεν έχω κουράγιο να ζήσω./ Κι αν είναι τα θέματα απλά,/ εγώ δεν μπορώ να τα λύσω.

Κουβαλάει και χαρά ο στίχος της.

Ελάχιστη, αλλά δυνατή…

- Δεν γράφω για να δημοσιεύσω, γράφω για να αναπνεύσω - λέει.

Αν τη ζωή την έπιασες/ και της κρατάς το χέρι,/ εκείνη ότι όμορφο μπορεί,/ θα ‘ρθει και θα στο φέρει...!

Είναι βίωμα - είναι η ζωή της, αλλά και η ζωή του καθενός μας η ποίησή της. Παίζει ωραία με τις λέξεις.

Ψάχνεται διαρκώς, γυρίζει πίσω, διορθώνει το στίχο της, τον τελειοποιεί:

Να ‘χεις αγάπη στην καρδιά σου/ κι ας βρέχει απ' έξω κι ας χιονίζει,/ στη λύπη και στη μοναξιά σου,/ αυτή η αγάπη θα σε φωτίζει.

Η Έλσα μας προέκυψε ποιήτρια. Και μάλιστα αρκετά ποιοτική.

Ξέρει πώς να μεταδίδει το συναίσθημα. Να σε αγγίζει:   

Ξυπόλητη εγώ περπάτησα,/ αίμα βρήκα στα χνάρια,/ όταν μαζεύοντας ψυχή,/ σκούπισα απομεινάρια.

Γράφει από παλιά, αλλά σποραδικά. Ήταν 9 ετών όταν γύρισε σε στίχους την ομολογία της γιαγιάς της…

Είναι αφηγηματική, απλή, γνήσια, σαν αθώο παιδί, η ποίηση της.

Το Μάρτιο του 2001, τρία ποιήματα: «Ο καημός μιας χήρας μάνας», που αναλογεί σε καυτό κι επίκαιρο κοινωνικό θέμα, «Περίμενε μάνα έρχομαι» και «Των σπιτιών μας οι αυλές» δημοσιεύτηκαν σε ειδική στήλη της εφημερίδας «Λαϊκό Βήμα».

Ποιήματα που εντυπωσίασαν τον αναγνώστη.

Για να σας μπάσω κάπως από μια σχισματιά στο περιεχόμενο των στίχων της, που αντιστοιχούν σε ποιοτική ποιητική συλλογή, σας αραδιάζω τίτλους:

«Να ‘μουν νιφάδα του χιονιού», «Καημέ μου χρόνια σε φορώ», «Χωρίς αναστολές»,  «Αναμνήσεις», «Έπεσε τ’ όνειρο νεκρό πάνω στο χώμα», «Να ζει κανείς η να μη ζει», «Έδωσα μια γροθιά», «Ακόμη σε ονειρεύομαι», «Άπονη καρδιά», «Γιατί άραγε ορφάνεψα», «Δάκρυα και πάθη»…

Πέφτοντας πάνω στους στίχους της, θα πάθετε.  

Λείπει το δυσνόητο, το αφηρημένο από το στίχο της. Η ποιότητα βρίσκεται στην απλότητα της έκφρασης, στην αντιληπτή λογοτεχνική εικόνα.

Από το μετερίζι της ποίησης η Έλσα Τζούμπα έχει να μας πει πολλά… 

Από δω και πέρα, πια δεν θα μένει στην αφάνεια.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

24/04/2015