Έχει πλέον το δικαίωμα της πραγματικής αλλαγής στην Ομόνοια
ο νεοσύστατος Γενικός Πρόεδρός της.
Να μετατρέψει την Εθνική μας Οργάνωση από μαγαζί ορισμένων
σε σπίτι όλων.
Παράλληλα με την ικανοποίηση για την εκλογή του, μεσολάβησε
και η πικρία.
Ο Λεωνίδας Παππάς δεν ελέγχει το Γενικό Συμβούλιο.
Μετά από την πρώτη κιόλας συνεδρίαση διατυπώνει:
«Δεν είναι το
βουνό και η ανηφόρα μπροστά σου, που σε καταβάλει, όσο το χαλίκι στο παπούτσι
σου...».
Το κατεστημένο
- ένα μυαλό με φραγμένες αρτηρίες - συνεχίζει να εμποδίζει.
Κι ας έχει τα
χέρια δεμένα...
O πρόεδρος άρχισε ν’ αποδίδει, να κάνει τα κηρύγματα πράξη:
Ξεχορτάριασε την είσοδο των κεντρικών γραφείων, ξεσκούριασε την κλειδαριά, φώτισε
την πρόσοψη.
Ενεργοποίησε
ένα βασικό μηχανισμό:
Το Πολιτικό
Συμβούλιο.
Που παρά πολλά
χρόνια ήταν σε αδράνεια.
Κατέβηκε στη
βάση κι ήρθε σ’ επαφή με τοπικούς παράγοντες:
Δημογέροντες προέδρους τοπικών
οργανώσεων, απλούς πολίτες.
Είπε κι άκουσε.
Έκανε εποικοδομητικό διάλογο μαζί τους.
Συναντήθηκε με
τον Αλβανό πρωθυπουργό - αρκετά θετική η πρωτοβουλία - για να βρεθούν κοινά
σημεία συνεργασίας και κατανόησης.
Κι ας
συμφώνησαν ότι διαφωνούνε.
Παρόμοια κίνηση
τίθεται καθήκον να κάνει και με τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Αφού παραμένουν
άλυτα πολλά ζητήματα…
Γίνονται
παραβιάσεις κι από τις δύο πλευρές.
Πρόσφατα έγινε
απόπειρα δημογραφικής αλλοίωσης στο Πωγώνι, αλλοιώνει παράλογα τα ονόματά μας η
Μεταφραστική Υπηρεσία του ΥΠΕΞ της Ελλάδος…η επαναφορά της σύνταξης του ΟΓΑ
στους ηλικιωμένους μας εκκρεμεί…
(Σε τέτοιου είδους
παραβιάσεις οι προσωπικές επαφές είναι πιο αποτελεσματικές σε σχέση με τις
επιστολές διαμαρτυρίας, όσο έντονες κι αιχμηρές κι αν είναι…)
Μπήκε μέσα στο
σπίτι του κατεστημένου ο Γενικός Πρόεδρος, το βρήκε άνω - κάτω κι έπιασε
δουλειά ν’ αλλάξει πολλά πράγματα.
Βασικός στόχος
του είναι «να γίνει κάθε δυνατή ενέργεια για την ενότητα όλων των πολιτικών
δυνάμεων της μειονότητας».
Με τη λογική
ότι «η Ομόνοια δεν μπορεί να γίνει ούτε η ουρά, ούτε το συμπλήρωμα και ούτε η
συνιστώσα κανενός πολιτικού φορέα».
Βλέπουμε ότι ο
αρχηγός μας γνωρίζει, ζυγίζει, τολμάει.
Φαίνεται να ‘χει δυναμικότητα, φαντασία, καινούργιες ιδέες,
κέφι και διάθεση για δουλειά.
Ως πότε όμως;
Να δούμε…
Ας πιστεύουμε
ότι δεν θα την πατήσουμε και με το Λεωνίδα…
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
13/04/2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου