Είναι σκληρή η δουλειά του μυλοπετρά.
Μάλιστα κι αντί υγιεινή.
Η σκόνη του στελαριού (στουρναριού) καταστρέφει τους
πνεύμονες…
Η διαδικασία να ρίξεις μυλόπετρα: για νερόμυλο, για ανεμόμυλο
είτε για μύλο με μοτέρ, ξεκινάει με την επιλογή στο μαντέμι της ποιοτικής
στουρναρόπετρας.
(Για να ‘ναι σκληρή, πρέπει να την εξάγεις από τα έγκατα της
γης. Η μαζεμένη απ’ την επιφάνεια, γίνεται θρύψαλα.
Αφού την έχει κάψει ο ήλιος).
Σε συνέχεια γίνεται το πελέκισμα της στουρναρόπετρας, με
ειδικό τροχισμένο σφυρί.
Σε μορφή, ώστε τα πελεκισμένα κομματάκια στουρναριού, ν’
ακολουθούν τον χαραγμένο κύκλο σε ξύλινο μπάγκο.
Στο κέντρο του κύκλου διατηρείς το κενό (την τρύπα), που θα
μπει ο κύλινδρος.
Οι πελεκισμένες στουρναρόπετρες τοποθετούνται μία - μία, με
τη σειρά, σε στρογγυλή φόρμα και τσιμεντώνονται.
Αυτό το προτσές, στη γλώσσα του ειδικού, λέγετε «ρίξιμο
μυλόπετρας».
Όταν στεγνώσει το μπετό, τραβιέται η φόρμα, σηκώνετε η μυλόπετρα.
Τη γυρίζεις και της περνάς τα στεφάνια (τα τουρκιά).
Μετά τη στρώνεις.
Σκαλίζεις με μεράκι την επιφάνεια κάθε στελαριού. Ανοίγεις
και τ’ ανάλογα κανάλια.
Μόνο τότε είναι έτοιμη η μυλόπετρα να τοποθετηθεί σε μύλο.
Για ν’ αλέσει σιτηρά.
Από το Μηνά Ντόντο, έμαθε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, την
τέχνη του μυλοπετρά.
Μετά την έδωσε κι αυτός - δεν την κράτησε μυστικό - σ’ άλλους
πολλούς:
Στο Σπύρο Ντάκο, τον Ηλία Διαμάντη, το Χρήστο Λιάτση, το
Γιάννη Μπεκιάρη, το Γιώργο Κύρο, το Μήτρο Μπαρούτα, το Χρήστο Μπαρούτα, το Βαγγέλη Μύτιλη, το Χρήστο Κότρο, το Θοδωρή Ράιδο…
Σε ολόκληρη στρατιά…, για να τρώγανε κι άλλοι ψωμί.
Ήταν αυστηρός, απαιτητικός στη δουλειά.
Ζητούσε ποιότητα.
Τόσο που το παράκανε
Συμβούλευε τους μαθητευομένους:
«Προσοχή στην επιλογή του στουρναριού στο μαντέμι, στο
δέσιμο της μυλόπετρας στο μπάγκο και στο μπετονάρισμα…
Όλα συνδέονται με την ποιότητα…
Γιατί αν κάτι δεν πάει καλά, πρόκειται πάνω στη δουλειά, ν’
ανοίξει η μυλόπετρα και να σκοτώσει κόσμο...!
Κι αλίμονό μας μετά…!»
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
26/10/2013
(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο. Από
αριστερά προς δεξιά βλέπετε το Σπύρο Ντάκο, το Θέμο Ντάκο (Ντάρο) και τον
πατέρα μου, Δημήτριο Μύτιλη).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου