Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ Η ΙΔΕΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΚΙ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΟΔΗΓΟΥ

Η επίσκεψη επιτελείου της ΟΥΝΕΣΚΟ, στο επαρχείο Κάτω Δρόπολης, την περίοδο που υπηρέτησα σαν προϊστάμενος δημοσίων σχέσεων, δεν ήταν άστοχη.  

Καθίσαμε για καφέ σε σημείο, απ’ όπου οι φίλοι έβλεπαν άνετα αρκετά χωριά της περιοχής.

Ο Καναδός, μ’ εύστροφο νου και έξυπνο μάτι, μόλις αντίκρισε την καταπληκτική εικόνα που πρόβαλε μπροστά του, γυρίζει και μου λέει:

- Ωραία τα πέτρινα χωριά… Τοποθετημένα τόσο όμορφα και τόσο κοντά το ‘να με τ’ άλλο… Όλα μαζί μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής…

- Μπορείτε να βοηθήσετε στον καλλωπισμό τους; Αυτή η ζωγραφιά να γίνει πιο ελκυστική - του είπα χωρίς να πολυσκεφτώ.

- Αυτός είναι ο στόχος μας. Να βρούμε κοινά σημεία σύγκλισης. Να μας δώσετε συγκεκριμένα σχέδια και προτάσεις.

- Τι σχέδια και προτάσεις; - αναρωτήθηκα μέσα μου.

Τότε το επαρχείο, δεν διέθετε ούτε μια φωτογραφία…

Εκείνη τη στιγμή, εντελώς αυθόρμητα, μου δημιουργήθηκε η ιδέα προετοιμασίας κι έκδοσης Τουριστικού Οδηγού της περιοχής.

Σαν η πιο κατάλληλη εκδοχή προβολής κι ανάδειξης των αξιών του τόπου μας;!

Σε επισήμους, που θα επισκέπτονται τα γραφεία μας, εκτός των άλλων, να δωρίζουμε και Τουριστικό Οδηγό…

Να παίρνουν χειροπιαστό υλικό μαζί τους.

Με φωτογραφική μηχανή στον ώμο και το σημειωματάριο παραμάσκαλα ξεκίνησα το κουραστικό κι όμορφο ταξίδι.

Πάτησα ένα - ένα σχεδόν όλα τα παραδοσιακά πολιτιστικά μνημεία της περιοχής…

Σκαρφάλωσα στο «Βράχο της Νύφης» και κατέβηκα σκαλί - σκαλί  το Σπήλαιο της Σκοτεινής.

Συμπερίλαβα στ' αρχείο μου μύθους, πηγάδια, εκκλησίες, μοναστήρια, το Θέατρο των Σωφρατίκων, τη νυφική στολή, πέτρινα γιοφύρια…

Σκόρπια, έτσι όπως είναι τα παραδοσιακά μνημεία, δεν μπορούσα εύκολα ούτε εγώ να ξέρω επακριβώς τον σωστό αριθμό.

Όταν τοποθετήθηκαν όμορφα κι ωραία σε Τουριστικό Οδηγό, μόνο τότε αντιλήφθηκα όλο το μεγαλείο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Για την ολοκλήρωση αυτού του έργου, δεν στηρίχθηκα μόνο στις δυνάμεις μου.

Ζήτησα βοήθεια κι από αξιόλογα άτομα του χώρου - γίναμε ομάδα.

Όπως από το Λευτέρη Κοντό, τον Παναγιώτη Σιούκουρα και τον Βλαδίμηρο Κυριάκη.

Όλοι γνώστες της βαθιάς ρίζας του πολιτισμού και της παράδοσής μας.

Τα 1500 αντίτυπα που εκδώσαμε, διανεμήθηκαν στους Πέντε Ηπείρους. Έφτασαν μέχρι την Αμερική...

Τίθεται καθήκον η επανέκδοση του Τουριστικού Οδηγού της περιοχής. Ανανεωμένος πλέον με έγγραφο περιεχόμενο και φωτογραφικό υλικό απ’ όλο το Δήμο…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
20/02/2015

  
    



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι».   Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι».   Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι».   Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα