Με προσωπική πρωτοβουλία με προσέλαβε στην ελληνόφωνη
εφημερίδα «Λαϊκό Βήμα» ο αρχισυντάκτης της …
Θέση - καρέκλα, που ούτε μπορούσα να τη φανταστώ…
Εγώ, ο γιος λατόμου.
Η αξιολόγηση, προφανώς, είχε γίνει από κείμενα, που
δημοσίευσα κατά διαστήματα, στις στήλες της εφημερίδας, ως εθελοντής
ανταποκριτής.
Έναντι καλής αμοιβής, για εκείνη την εποχή.
(Με τα λεφτά αγόραζα βιβλία: μυθιστορήματα, ποιητικές
συλλογές …)
Ανάμεσα σε παλιούς - τέρατα της δημοσιογραφίας, όπως τον
Πάνο Τσούκα, τον Κώστα Ζάβαλη, τον Παύλο Σιούτη… με χοντρά γυαλιά και ύφος
βαρύ, που έγραφαν τα κείμενα σε μπότσες - ένιωθα ξένος.
Καθώς μ ‘βλεπαν να γράφω δίπλα τους, αναρωτιόμουν: «Τι
ζητάω εγώ εδώ…;!»
Η παρέα μου ήταν τα νέα παιδιά της εφημερίδας: Ο Θανάσης
Σούτζιος, ο Βασίλης Παππάς, ο Νίκος Αναγνώστης, η Χριστίνα Τσικόλα, η Ελεονώρα
Καμπέρη…
Σ’ όλους μαζί και στον καθένα ξεχωριστά, οφείλω παρά
πολλά. Μ’ αγκάλιασαν με περίσσια αγάπη. Μ’ ενθάρρυναν, με στήριξαν δυναμικά. Μ’
έσπρωξαν δυνατά στη δύσκολη ανηφόρα της δημοσιογραφίας …
Η Ιφιγένεια Μπάρκα - λογιστής, σ’ ελεύθερο χρόνο μας
ξεκούραζε με τον αχνιστό καφέ και τη γλυκιά κουβέντα. Σαν να ‘ταν κυψέλη το
γραφείο της, σαν να ‘χε μέλι η Νιένια… Εκεί ανοίγαμε όλοι την ψυχή.
Λέγαμε ανησυχίες, παράπονα και μυστικά…
Ο Ανδρέας Ζαρμπαλάς, είναι ξεχωριστό κεφάλαιο στην
εφημερίδα. Στυλοβάτης, πένα τροχισμένη καλά, λεπτή και πολύκροτη.
Ακολουθώντας τα πατήματά του έμαθα πολλά: Τι θα πει στυλ,
τι λογική ανάπτυξης κειμένου… Διδάχτηκα τις βασικές αρχές και τα μυστικά της
δημοσιογραφίας …
Αυτό που είμαι, τ’ οφείλω γενικά στην εφημερίδα. Αλλά
ξεχωριστά στο πρόσωπο - κλειδί, που με βοήθησε να βάλω φτερά, ν’ ανοίξω
διάπλατα την πόρτα της ζωής μου:
Στον Βασίλη Τσιάμη …
Που διαισθάνθηκε τι ακριβώς έκρυβα μέσα μου, όταν
προσωπικά δεν το είχα αντιληφθεί.
Που με προσέλαβε στη δουλειά, με κράτησε κοντά και με
μεγάλη υπομονή και στοργή γονέα, μ’ οδήγησε στην επιτυχία …
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
10/02/2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου