(Σύμφωνα με αφήγηση
του δάσκαλου, Βασίλη Γκούτζου).
Θυμάμαι:
Κάτω κάναμε μάθημα. Πάνω απ’ τα κεφάλια μας, στο τσιμεντένιο
πάτωμα οι γυναίκες τράζανε καλαμπόκι.
Ως τότε το νέο σχολικό κτήριο, ήταν ένα μέρος για μάθημα και
ένα άλλο για αποθήκη σιτηρών..
Από την κεντρική πόρτα έμπαιναν οι μαθητές για μάθημα. Από
ένα τεράστιο παράθυρο, στο οποίο ήταν ακουμπισμένη ξύλινη σκάλα, οι
συνεταιριστές ανέβαζαν στην πλάτη το γέννημα.
Συσκευασμένο σε σακιά.
Έχει παράξενη ιστορία, η ανέγερση του σχολικού κτηρίου. Να
την αφηγηθώ:
Ο Λάκης Μάνος τότε έδινε μάθημα στη Βάνιστα, ενώ ο Λάκης
Γκούτζος στο Χάσκοβο.
Σαν η Τάσιο με τη Μάρω, γυρίζανε μαζί στο χωριό.
Οι δάσκαλοι, περνώντας μπροστά από το μαγαζί του χωριού,
είπαν να πουν μια καλησπέρα στον Κώτσιο Μήλο.
Και να τον ρωτήσουν:
- Τι κτήριο θ’ ανεγερθεί λίγα μέτρα πιο πέρα;
Λαμβάνουν την απάντηση:
- Ακούω ότι θα κτιστεί στάβλος για στέγαση αγελάδων και
βοδιών του συνεταιρισμού. Ένα κομμάτι, θα λειτουργήσει σαν αποθήκη…
Μα…, αυτό το ωραίο μέρος οι παλιοί τ’ άφησαν ελεύθερο, για
ανέγερση σχολείου;!
Εκεί μέσα στο μαγαζί οι τρεις αποφάσισαν και συνέταξαν
επιστολή μ’ αποδέκτη την Εκτελεστική Επιτροπή του Νομού Αργυροκάστρου.
Συγκεκριμένα το Τμήμα Παιδείας.
Περιέλαβε τον φάκελο ο Βάσος Κονόμης, τότε Γραμματέας αυτής
της Επιτροπής.
Μετά από συνεννόηση με τ’ ανάλογα όργανα, επισκέπτεται το
χωριό.
Έρχεται σ’ επαφή με τους συντάκτες και τους λέει:
- Η ενημέρωση δεκτή, αλλά ο τρόπος δεν ήταν καλός.
- Μα… πώς να κάναμε…;!
- Είναι συνομωσία να γράφεται από μερικά άτομα επιστολή…! Σας
συμβουλεύω, Βασίληδες, άλλη φορά να συντάσσεται επιστολή ένας - ένας!
Και τους χτύπησε με το χέρι την πλάτη.
Η επόμενη κίνησή του:
Διέταξε τον πρόεδρο του συνεταιρισμού, τον Γιώργο Μέρο κι
διέκοψε μονομιάς τις εργασίες.
Εντός ολίγων ημερών, έφτασε στη Δερβιτσάνη ο αρμόδιος μηχανικός.
Τότε, το ‘58 με ‘59 περίπου, στ’ ανοιγμένα θέμελα για στάβλο,
ξεκίνησε η ανέγερση του σχολικού κτηρίου, που 50 χρόνια τώρα αναδύει άρωμα
παιδείας.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
25/10/2014
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου