Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΣΥΜΒΙΩΣΗ» ΔΥΟ ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΜΕ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΥΓΜΗ


(Το εθνικό μίσος, για να φανεί, δεν χρειάζεται να έχει κέρατα!!!)

Ψες κατάλαβα καλά και είδα  πώς διαπράττεται ένα έγκλημα…

Πώς σου κόβεται η ανάσα απ’ τα όσα αισχρά ζεις από κοντά και πώς σου ανάβει το αίμα και σου χτυπάει δυνατά τις φλέβες.

Κι είναι έτοιμο να εκραγεί...

Στα καλά καθούμενα, χωρίς να ενοχλήσεις κανέναν, να μπαίνει μεσάνυχτα στο χωριό σου - στο σπίτι σου - ολόκληρη φάλαγγα, ομάδα Αλβανών χούλιγκαν και να σε προκαλεί.

Να σε υβρίζουν οι τραμπούκοι.

Χυδαία.

…Με μάνα, αδελφή κι ότι κρατάει το σπίτι σου…!

Μα… και τη Σερβία να υβρίζουν - μετά το ψεσινό προκλητικό ματς με την Αλβανία στο Βελιγράδι - και την Ελλάδα.

Για ποιο λόγο «τάχα» στη Δρόπολη…(;!)

Να χτυπάν με σιδερολοστό άνθρωπο, να καταστρέφουν αυτοκίνητα, να σπάνε γρίλιες καταστημάτων.

Να τρομοκρατούν οι βάρβαροι, μέσα στα μεσάνυχτα, το φιλήσυχο δερβιτσιώτη.

Δέκα αυτοκίνητα φεύγουν, εκατό έρχονται…

Λες και τώρα θ’ ανάψει ο πόλεμος.

Την αλβανική αστυνομία, ως αυτόπτης μάρτυρας, ανεπιφύλακτα την αποκαλώ: Προστάτη της ασκούμενης βίας στη Μειονότητα.

Και την προκαλώ συνάμα…!

Αφού, με τρία ποστ-μπλοκ ως τ’ Αργυρόκαστρο, σκόπιμα δεν σταμάτησε κανέναν τραμπούκο.

Τους άφησε όλους να φύγουν ανενόχλητοι…  

Ψες, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ίσως να θρηνούσαμε θύματα...

Και τότε... θα ήταν το μοιραίο…

Από το φοβερό γεγονός, έλαμψαν με την απουσία τους όλοι οι Βουλευτές μας. Οι νυν και πρώην Υπουργοί μας.

Μόνο ο πρόσφατα παραιτημένος, Άλκης Πούλης, από Υφυπουργός Εξωτερικών  κι ο έπαρχος εν ενεργεία, της Κάτω Δρόπολης, ήταν εκεί.

Ο Έλληνας Πρόξενος - η ελπίδα μας, ο προστάτης μας - δεν χάλασε τον ύπνο του. Κοιμόταν πλάι στη φωλιά της φάλαγγας που οργανώθηκε καλά και ξεκίνησε να εκφοβίσει, να εκβιάσει τη Μειονότητα.

Αλλά «παρόν» στο επεισόδιο η μητέρα Πατρίδα…!!!

Με την πρωτοβουλία: Να επιταχυνθεί η ένταξη αυτής της χώρας των ακραίων εθνικιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να... ποια σφραγίδα έχουν τα πολλά έργα, που κάνουν την ημέρα όλες οι Αλβανικές κυβερνήσεις στη Μειονότητα!!!

Με τα δικά μας παιδιά, ριγμένα στην αγκαλιά τους.

Να μας εκβιάζουν νύχτα, για να φύγουμε από τα σπίτια μας.

Είπα σε προηγούμενο κείμενο «Σκάβουμε το λάκκο μας».

Μα…, μετά το ψεσινό επεισόδιο λέγω και το άλλο: «Στο σκάψιμο αυτό, μας βοηθάν και οι Αλβανοί…».

Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
15/10/2014    

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΩΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ Η ΝΤΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ !

Ήταν το 1978. Μετά από πολυήμερες δοκιμές, νυχτο - ξημερώματα πάνω στο χορό, ο όμιλος γυναικών της Δρόπολης ενόψει του Φολκλορικού Φεστιβάλ τ’ Αργυροκάστρου, ήταν έτοιμος, ν’ ανέβει στη σκηνή. Ασφαλώς, με την αδιαμφισβήτητη επιτυχία. Με την τέλεια προετοιμασία του, τη δεξιοτεχνία του, θα ενθουσίαζε, στο αρχαίο κάστρο, τους θαυμαστές. Θα τους έκοβε για πολλοστή φορά, ξανά μόνο για λίγο την ανάσα. Ήταν η Ντίνα του Μήλου στην κορυφή. Η καλύτερη επιλογή - πρώτο μπόι, ευλύγιστο σώμα - με προσόντα καλλονής. Η λάμψη όλη πάνω της ... ! Αυτή καθόρισαν οι ειδικοί , αποκλειστικά, να σύρει το δροπολίτικο χορό. Ενώ, όλα ήταν έτοιμα και μετά από λίγες ώρες θα ξεκινούσε η εκδήλωση, ανώτατα κομματικά στελέχη έφεραν αντίρρηση. Παρενέβησαν στο φολκλόρ. Το ανέμισμα του μαντιλιού, δεν το εμπιστευόταν στην Ντίνα. Ως μέλος θιγμένης οικογένειας, δεν άρμοζε να είναι η Νίνα στην κορυφή. Να την έβγαζαν από το χορό; Ήταν πλέον αργά. Να την έβαζαν στο τέλος; Θα φαινόταν ξανά.  Σκέφτηκαν
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. Με τι να σχετίζεται τάχ
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥΣ

(Κοινωνικό θέμα) Δεν μπορώ να καταλάβω την πράξη ορισμένων υπερηλίκων σε χωριά της Πάνω Δρόπολης, που καλούν μάστορα κι ετοιμάζει, στα «δυο μέτρα» τους στο νεκροταφείο, τον τάφο τους. Αποφασίζουν, κιόλας οι ίδιοι, να γίνει με γρανίτη ή με μάρμαρο... Για να έχει αντοχή και να μην λερώνεται... Εκτός από τον τάφο, από τις οικονομίες τους καλύπτουν-όταν έρχεται η ώρα-και τα έξοδα της κηδείας τους. Προσπαθώ να μπω στον κόσμο αυτών των ανθρώπων. Στην ψυχολογία τους, στο σκεπτικό τους, στο συναίσθημά τους κι αδυνατώ πραγματικά να συλλάβω την τόλμη τους, τη δύναμή τους. Φαίνεται, το γεγονός που τους αναγκάζει να κάνουν την πράξη αυτή, που τους οδηγεί να φτάσουν στο σημείο αυτό, είναι η ασθένεια της εποχής, που σε μεγάλο ποσοστό το παιδί παρατάει το γονιό. Κι όντας μόνος του, ο γέροντας, έχει χάσει την ελπίδα. Κι έχει αποκτήσει πλέον άλλη αντίληψη για τη ζωή του. Περιμένει χωρίς φόβο, χωρίς άγχος, ήρεμα, φυσιολογικά το θάνατό του. Ετοιμάζει και τον τάφο του.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα