Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΣΥΜΒΙΩΣΗ» ΔΥΟ ΕΘΝΟΤΗΤΩΝ ΜΕ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΠΥΓΜΗ


(Το εθνικό μίσος, για να φανεί, δεν χρειάζεται να έχει κέρατα!!!)

Ψες κατάλαβα καλά και είδα  πώς διαπράττεται ένα έγκλημα…

Πώς σου κόβεται η ανάσα απ’ τα όσα αισχρά ζεις από κοντά και πώς σου ανάβει το αίμα και σου χτυπάει δυνατά τις φλέβες.

Κι είναι έτοιμο να εκραγεί...

Στα καλά καθούμενα, χωρίς να ενοχλήσεις κανέναν, να μπαίνει μεσάνυχτα στο χωριό σου - στο σπίτι σου - ολόκληρη φάλαγγα, ομάδα Αλβανών χούλιγκαν και να σε προκαλεί.

Να σε υβρίζουν οι τραμπούκοι.

Χυδαία.

…Με μάνα, αδελφή κι ότι κρατάει το σπίτι σου…!

Μα… και τη Σερβία να υβρίζουν - μετά το ψεσινό προκλητικό ματς με την Αλβανία στο Βελιγράδι - και την Ελλάδα.

Για ποιο λόγο «τάχα» στη Δρόπολη…(;!)

Να χτυπάν με σιδερολοστό άνθρωπο, να καταστρέφουν αυτοκίνητα, να σπάνε γρίλιες καταστημάτων.

Να τρομοκρατούν οι βάρβαροι, μέσα στα μεσάνυχτα, το φιλήσυχο δερβιτσιώτη.

Δέκα αυτοκίνητα φεύγουν, εκατό έρχονται…

Λες και τώρα θ’ ανάψει ο πόλεμος.

Την αλβανική αστυνομία, ως αυτόπτης μάρτυρας, ανεπιφύλακτα την αποκαλώ: Προστάτη της ασκούμενης βίας στη Μειονότητα.

Και την προκαλώ συνάμα…!

Αφού, με τρία ποστ-μπλοκ ως τ’ Αργυρόκαστρο, σκόπιμα δεν σταμάτησε κανέναν τραμπούκο.

Τους άφησε όλους να φύγουν ανενόχλητοι…  

Ψες, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, ίσως να θρηνούσαμε θύματα...

Και τότε... θα ήταν το μοιραίο…

Από το φοβερό γεγονός, έλαμψαν με την απουσία τους όλοι οι Βουλευτές μας. Οι νυν και πρώην Υπουργοί μας.

Μόνο ο πρόσφατα παραιτημένος, Άλκης Πούλης, από Υφυπουργός Εξωτερικών  κι ο έπαρχος εν ενεργεία, της Κάτω Δρόπολης, ήταν εκεί.

Ο Έλληνας Πρόξενος - η ελπίδα μας, ο προστάτης μας - δεν χάλασε τον ύπνο του. Κοιμόταν πλάι στη φωλιά της φάλαγγας που οργανώθηκε καλά και ξεκίνησε να εκφοβίσει, να εκβιάσει τη Μειονότητα.

Αλλά «παρόν» στο επεισόδιο η μητέρα Πατρίδα…!!!

Με την πρωτοβουλία: Να επιταχυνθεί η ένταξη αυτής της χώρας των ακραίων εθνικιστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Να... ποια σφραγίδα έχουν τα πολλά έργα, που κάνουν την ημέρα όλες οι Αλβανικές κυβερνήσεις στη Μειονότητα!!!

Με τα δικά μας παιδιά, ριγμένα στην αγκαλιά τους.

Να μας εκβιάζουν νύχτα, για να φύγουμε από τα σπίτια μας.

Είπα σε προηγούμενο κείμενο «Σκάβουμε το λάκκο μας».

Μα…, μετά το ψεσινό επεισόδιο λέγω και το άλλο: «Στο σκάψιμο αυτό, μας βοηθάν και οι Αλβανοί…».

Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
15/10/2014    

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...

ΠΡΟΒΟΛΗ

Αν ...  χορός, τραγούδι και στολή βάζαν ψηλά τον πήχη. Θα 'ταν τεράστια η προβολή,  του τόπου στον πλανήτη. Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ  27/09/2017

ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ

Είναι έργο ζωής το βιβλίο «Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ, Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΑΣ», του Βασίλη ΛΑΧΑΝΑ. Βαρύ σε περιεχόμενο, αλλά και σε όγκο. Βαραίνουν στο χέρι σου, ακόμα κι ως χάρτινο υλικό, οι 321 σελίδες. (Προσθέτεις εδώ και τις 259 ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνονται στο έργο και του ανεβάζουν περισσότερο την αξία). Είναι άφθονα, αλλά και σωστά τεκμηριωμένα όλα τα στοιχεία. Στο σφιχτοδεμένο βιβλίο νομίζεις ότι αν ακουμπήσεις ανάλαφρα πάνω στο σώμα του μύτη μαχαιριού, θα δεις να  « ρέει »  αδιάκοπα άφθονο ποιοτικό απόσταγμα. Για το μικρό Βοδίνο, ο Βασίλης, το τέκνο του, μίλησε μέσω τού γραπτού του λόγου, με πόνο ψυχής. Η σωστή συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια των Αλκιβιάδη Σ. ΓΚΑΖΙΚΑ και Μάρθας ΤΣΙΟΥΡΗ - ΘΑΝΑΣΗ, προσέθεσαν ομορφιά στις πολύτιμες σελίδες τού βιβλίου. Όταν τελείωσα τη σύνταξη όλου του υλικού, κατέληξα ενθουσιασμένος στο εύλογο συμπέρασμα: ότι από μικρή βατιά, βγήκε μεγάλος λαγός. Σε κάθε σειρά συναντάς την τεράστια υπομονή τ...