Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«ΘΑ ΠΑΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΘΩ»

(Ή λύνεις το πρόβλημα εγκαίρως ή δίνεις παραίτηση αδελφέ...)

Αγανακτισμένος από την άθλια, απάνθρωπη απόφαση της Κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, για το κόψιμο του επιδόματος/σύνταξης του ΟΓΑ από τους υπερήλικες Βορειοηπειρώτες, ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΛΗΣ δελβινιώτης στην καταγωγή και κάτοικος στην Αθήνα, έβαλε τις φωνές.

Είπε, συγκεκριμένα, πώς θα αντιδράσει:

«Θα πάω μπροστά στη Βουλή και θα δεθώ. Έχω 20 αλυσίδες και 20 κλειδιά σπίτι μου. Όποιο παλικάρι μπορεί και θέλει, με ακολουθεί. Αλυσοδεμένος, θα πάω στον Κορυδαλλό, να φάω τη σούπα μου».

Δεν πρόλαβε όμως, να γίνει ο λόγος πράξη. Επειδή μεσολάβησαν άλλα γεγονότα. Κάπως ενθαρρυντικά, ελπιδοφόρα.

Όμως, ο ΣΠΥΡΟΣ, μετά από το μαχαίρωμα της σύνταξης, δεν πείθετε με τίποτα για την επαναφορά της.

Συγκρότησε μια ομάδα από ανήσυχα άτομα και πρόσφατα επισκέφτηκε το βουλευτή μας, ΠΥΡΡΟ ΔΗΜΑ στο γραφείο του.

Και του τα έψαλε: 

«Άκου ΠΥΡΡΟ! Όσο απλά κι αν προσπαθήσω να στα πω, σίγουρα θα σε πικράνω… 
Μας έκοψαν τη σύνταξη. Δεν έχουμε στη τσέπη ούτε ένα ευρώ, για τον καφέ. Τα παιδιά μας, τα αγγόνια μας, είναι στο δρόμο, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα.

Στην Αλβανία μας χαντάκωσαν, εδώ στην Ελλάδα, που ήρθαμε, ορισμένοι προσπαθούν να μας θάψουν…

Θέλουμε, για τα ζητήματά μας, να αποδειχτείς σαν νέος Σπυρομήλιος. Η Βόρειος Ήπειρος θυσιάστηκε για την Ελλάδα. Ας κάνει κι αυτή τώρα το ελάχιστο για μας τους βορειοηπειρώτες.

Σήκωσες τεράστια βάρη με τη δύναμη του μπράτσου, της ψυχής σου. Με το πείσμα σου. Σε βλέπαμε τότε και δακρύζαμε. Τώρα θέλουμε να σηκώσεις και το βάρος της ανησυχίας μας! Να βγεις μπροστά, να μας στηρίξεις!
 
Μου λέει φίλος μου Αλβανός: «Δούλεψες, θυσιάστηκες, ΣΠΥΡΟ, μια ζωή για την Ελλάδα, πήγες και φυλακή γι’ αυτή. Όμως κοίτα πώς σε χειρίζεται η Ελλάδα τώρα!».
 
Θανατηφόρο βόλι είναι ο λόγος του, που με σωριάζει… Δακρύζω μέσα μου απ’ την προσβολή…

Ή λύνεις το πρόβλημα εγκαίρως ή δίνεις παραίτηση αδελφέ…! Γιατί εμείς, οι πατεράδες σας χανόμαστε… Μαζί με μας κι εσείς…». 

Η ΕΙΔΗΣΗ:

Ο ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ, στη σύντομη ομιλία του, διαβεβαίωσε το ΣΠΥΡΟ και όλη την ομάδα, ότι από νέα χρονιά η σύνταξη του ΟΓΑ θα επανέρθει στους δικαιούχους…κι ότι η πόρτα της καρδιάς του και του γραφείου του, θα είναι πάντα ανοιχτή…


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

02/12/2013

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι».   Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι».   Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι».   Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα