Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΥΝΟΡΟ

Σιγά - σιγά σφίγγει ο κλοιός. Το σχοινί γύρω από το λαιμό μας… Ολοφάνερος ο σκοπός. Με τη διοικητική διαίρεση η Αλβανική Κυβέρνηση επιχειρεί σταδιακά  να μας σβήσει από το χάρτη…

Πρώτα επιλέξαμε μόνοι μας την εξαφάνισή μας, μέσω της εγκατάλειψης της γενέθλιας γης. Πήραμε το σακάκι ο καθένας μας, ξεχωριστά και φύγαμε.

Χωρίς να μας πει ο πολιτικός μας φορέας κι ούτε η μάνα μας Πατρίδα:

«Ρε κόσμε πού πάτε; Μην φύγετε! Θα βρούμε τρόπο να επιβιώσετε στον τόπο σας!».

Δεν είναι νέα, είναι παλιά η αλβανική ταχτική. Πότε καμουφλαρισμένη, πότε ολοφάνερη.

…Θυμηθείτε στο πρώην σύστημα πώς μας ανάγκαζαν να αλλάξουμε δια της βίας τα ονόματα των παιδιών μας στο Μαιευτήριο.

Μας σκόρπιζαν παντού σε όλη τη χώρα, για να μας έχαναν τη σπορά.
Μας μείωναν τις ώρες διδασκαλίας στη μητρική.

Μας «έκοβαν» σιγά - σιγά τη γλώσσα…

Τώρα επιχειρούν να μας δώσουν την χαριστική βολή.

Ποια δικαιώματα ζητάει ο κάθε Βενιζέλος να μας σεβαστεί η Αλβανία, όταν η κυβέρνησή του μας αφαιρεί δικαιώματα;! Κόβει τη σύνταξη του ΟΓΑ στην τρίτη ηλικία κι αδειάζει συνειδητά τον τόπο μας;!

Σ’ έναν καιρό που η Ελλάδα, για τους Βορειοηπειρώτες, θα έπρεπε να είχε ειδικό καθεστώς προστασίας!

Από ποια κυβέρνηση ζητάει δικαιώματα ο κάθε Ντούλες, όταν η Ομόνοια - ΚΕΑΔ είναι Κυβέρνηση. Αντιπρόεδρος Αλβανικού Κοινοβουλίου ο ίδιος και διορισμένα τρία δικά μας πρόσωπα Υφυπουργοί;!

Με δικό μας Αλβανό Πρόξενο στα Γιάννενα, με Μορφωτικό Ακόλουθο και Πρώτο Γραμματέα στην Αλβανική Πρεσβεία στην Αθήνα μέχρι χθες;!

Με δικά μας παιδιά βουλευτές σε Αλβανικά Κόμματα …

Με δύο κόμματα, ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ, σε διάσταση, σε διάσπαση και αλληλοσπαραγμό …

Με έπαρχους που πουλάν τη γη και δεν αντιστέκονται σε καμιά προσβολή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που η Αλβανική Κυβέρνηση κάνει του κεφαλιού της, για την νέα διοικητική διαίρεση, καθήκον του ΚΕΑΔ είναι να αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό και οι βουλευτές ελληνικής καταγωγής σε αλβανικά κόμματα, να παραιτηθούν.

Είναι, πραγματικά, δυστυχία να ζεις πάνω σε σύνορο.

Να είσαι Μειονοτικός.


Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
25/07/2014 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

«ΟΜΟΡΦΟΣ ΝΕΚΡΟΣ»

(Κοινωνικό θέμα) Φέρνω στο νου μου δύο συγκινητικές στιγμές, που σχετίζονται με το μοιραίο. Με το θάνατο. Τη μία την αποτύπωσα σε συζήτηση με τον οφθαλμίατρο, Χρηστάκη Τζούμπη. Λέει ο φίλος μου: «Δε φοβάμαι το θάνατο, αλλά τον τάφο. Το παράχωμα. Το χώμα που ρίχνει πάνω στο νεκρό ο νεκροθάφτης. Απ’ αυτό πανικοβάλομε. Κι η μάνα μου δεν φοβόταν το θάνατο. Εσένα, αγόρι μου, πονώ, μου έλεγε πριν φύγει. Σε σκέφτομαι στεναχωρημένο με το δάκρυ στο μάτι, να κάθεσαι πάνω από το στολισμένο φέρετρό μου στη μέση του οντά και θλίβομαι». Ο Χρηστάκης καταλήγει:  «Ακόμα και στα τελευταία της, η καλή μου μάνα, είχε όμορφη ψυχή!»      Η δεύτερη στιγμή: Μου έχει συμβεί να ακούω, συνήθως γυναίκες, βγαίνοντας από παρηγοριά, από οικογένεια που έχασε αγαπημένο πρόσωπο, ανάμεσα στα διάφορα, να λένε: «Όμορφος νεκρός. Σαν να κοιμόταν. Σαν να ήταν ζωντανός. Έτοιμος να σου μιλήσει … !». Σε μέρα βαθιού πόνου, πένθους γίνεται η συζήτηση. ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΡΕ ΠΑΛΙΟ ΨΩΜΙ…!»

(… Έτσι φωνάζουμε ο ένας τον άλλο, όταν βρισκόμαστε με το φίλο μου, τον τυπογράφο). Όταν το ‘83, νέος δημοσιογράφος, επισκέφτηκα το Βουλιαράτι, στο καφενείο μού απεύθυναν το ερώτημα:  - Μήπως δουλεύεις μαζί με τον Κώστα Λάγιο στο τυπογραφείο; (Ορισμένοι, ακόμα και σήμερα, το δημοσιογράφο τον μπερδεύουν με τον τυπογράφο).   Σήκωσα τις πλάτες… - Όχι, δεν τον γνωρίζω - τους απάντησα. Ως τότε, δεν ήξερα καν όλο το προσωπικό του «Λαϊκού Βήματος», όχι και τυπογράφο… Με τους τυπογράφους ήρθα σ’ επαφή αργότερα, όταν το ‘φερε η δουλειά. Να ελέγχω την εφημερίδα της σειράς, από τη στοιχειοθέτηση και μέχρι την εκτύπωση. Συνήθως καθόμουν πάνω από το κεφάλι του Κώστα και κοιτούσα μ’ απορία την κουραστική εργασία του. Πώς έπαιρνε, ένα - ένα τα γράμματα απ’ τα κουτάκια της κάσσας και τ’ αράδιαζε με περίσσια υπομονή και αγάπη στο συνθετήριο. Κι «έγραφε», καλαίσθητα, τους τίτλους των κειμένων… Ήταν αστείος απ’ την κούνια, πειραχτήρι με ανοιχτό μυα...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

ΤΟ ΖΟΥΛΑΠΙ

Πρώτα, να ξεδιαλύνουμε την απορία. Να μάθουμε πώς μπήκε ουρά, πίσω από το ονοματεπώνυμο, Κώστας Φράγκος, το «ζουλάπι».   Το ξεκίνησε ο πατέρας του, ο Πέτρος, σαν χαϊδολόγημα. Όταν ο Κώστας ήταν τόσος δα μικρούλης. Έφτασε μετά στην παρέα του , που το χειρίστηκε σαν παρατσούκλι. Αντί να το αισθανθεί σαν προσβολή, του έκατσε ωραία του Κώστα το παρατσούκλι. Όταν άνοιξε λογαριασμό στο facebook, αυτοσυστήθηκε με το περίφημο «ζουλάπι».   Κάποια στιγμή, μετά από χρόνια, ο Κώστας αποφάσισε να εμφανιστεί. Να μην μείνει στην αφάνεια. Δήλωσε το πραγματικό του όνομα. Αλλά, από αδυναμία για το παρατσούκλι, κράτησε και το «ζουλάπι».   Συχνά - πυκνά, στην τάξη, τον μικρό Κώστα, τον αποκαλούσαν Αλβανό. Μου ομολογεί την πρώτη περίπτωση, που τον πρόσβαλαν άσχημα και του έκατσε καρφί: «Μπήκε η δασκάλα στην τάξη και ζήτησε να σηκώσουν το χέρι τα αλλοδαπά παιδιά. Το σήκωσαν κάτι Πολωνάκια, κάτι Αλβανάκια... Εγώ δεν το σήκωσα. Ρίχνει μια ματιά η δασκάλα στον κατάλογο ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα