ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ

Σαν να είναι γραμμένο…

Στις προσπάθειες μου, για να ρυθμίσω κάποιες εκκρεμότητες στο ελληνικό δημόσιο, είτε σ' οποιοδήποτε άλλο ίδρυμα, συναντώ διαρκώς εμπόδια. 

Περνάω πολλά στο πετσί μου.

Για να λύσω ένα απλούστατο πρόβλημα, φτύνω, αλήθεια, αίμα.

Ότι περιγράφω, είναι πιστό. Μην το αμφισβητείται, καθόλου…

Η κατάσταση, που υπέφερα κι αποδοκίμασα στην Περιφέρεια Αττικής, για να καταθέσω τα επίσημα έγγραφα της συζύγου μου, για άδεια παραμονής, είναι απαράδεκτη.

Σε σύγκριση με τις άλλες υπηρεσίες ίδιας λογικής, είναι τρισχειρότερη;!

Αυτού ζεις, στην κυριολεξία, ένα μπάχαλο. Έναν εφιάλτη.  

Συναντάς πραγματικό φρενοκομείο.

Το ανεπίτρεπτο σκηνικό λεκιάζει ακόμα πιο πολύ την εικόνα της διεφθαρμένης χώρας από τους χθεσινούς και σημερινούς Έλληνες πολιτικούς.

Η αισχρή συμπεριφορά των νεοελλήνων, προσβάλλει σοβαρά τις αρχές και αξίες του αρχαίου πολιτιστικού. Σαν ν’ αγγίζει το κόκαλο του Περικλή, του Σωκράτη, του Θεόφραστου, του Πλάτων, του Αισχύλου…

Δεν είναι τυχαίο το συγκεκριμένο αλαλούμ. Αν το ψάξεις στο βάθος, θα δεις ότι ορισμένοι μαντράχαλοι βολεύονται ακόμα και στην κρίσιμη στιγμή…

Βάζουν, από τα χαράματα, τον κόσμο στη σειρά. Του ουρλιάζουν. Τον σπρώχνουν, τον απειλούν, τον υβρίζουν... Τον προσβάλλουν αδικαιολόγητα…

Έξω από τα σιδερένια κάγκελα… επιχειρούν να του πάρουν την ψυχή.

Μέσα από τα κάγκελα, τον ψήνουν, κάτω από τη γάστρα του ήλιου. Τον σταυλώνουν σ’ έναν τεράστιο χώρο. Τον στριμώχνουν σ' άλλες βασανιστικές ουρές.

Για ν’ αντέξεις όλο αυτό το βάσανο, πρέπει να είσαι φτιαγμένος από σίδερο. Να έχεις χαλύβδινη υπομονή.

Χαλύβδινα νεύρα.

Μια γυναίκα - αλλοδαπή - δεν αντέχει πια… Βγαίνει από τη σειρά και υψώνει τη φωνή της λογικής…

Μα ο τοίχος δεν ακούει. Ο τοίχος δεν έχει ψυχή.

Ήρθα - λέει - στην Ελλάδα για φως και βρίσκω σκοτάδι…

Άλλος, πάνω στον ανεξέλεγκτο θυμό του, επιχειρεί να καταστρέψει τα επίσημα έγγραφα. Συγκρατείται, δεν το κάνει. Απλά τα τσαλακώνει κι απομακρύνεται. Φωνάζοντας σαν τρελός: «Η Ελλάδα δεν φτιάχνεται ούτε με σφαίρες!

Δεν πρόκειται…!».

Όλη αυτή η εικόνα με πληγώνει βαριά.

Ο νεοέλληνας το κακό το ‘χει στη ρίζα. Στη νοοτροπία. Πρέπει να ξεριζώσει από μέσα του τη ρίζα του κακού.

Ν’ ανατρέψει την παλιά νοοτροπία.

Τους αλλοδαπούς αν δεν τους χρειάζεσαι, τους διώχνεις απ’ τη χώρα νόμιμα. Διαφορετικά... τους αντιμετωπίζεις πολιτισμένα, θετικά.

Όπως αρμόζει σ’ έναν συνάνθρωπο…

Από την κρίση η Ελλάδα δεν διδάσκεται. Επιμένει στην απάτη, την ψευτιά, την διαφθορά…

Διαρκώς… αυτοκαταστρέφεται…

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

15/07/2014