ΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΣΕ ΑΛΛΟΕΘΝΗ, ΠΟΥΛΑΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΟΥ…

(…Συμπατριώτη μου! Παρόλο που θα προσπαθήσω ν’ αγγίξω μαλακά ανοιγμένη πληγή, πάλι θα ερεθιστεί και θα πονέσεις).

Έχω υπόψη το ρητό: «Όποιος πουλάει χάνει, όποιος αγοράζει κερδίζει». Αυτό για απλές πράξεις αγοροπωλησίας.

Για το συμφέρον σου.

Για το κοινό συμφέρον, είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα.

Όταν είσαι Μειονοτικός και πουλάς γη - χωράφι σε αλλοεθνή, τότε πουλάς πολλαπλά.

Πρόσεχε, συμπατριώτη μου! Μετρήσου καλά! Πουλάς ένα κομμάτι της Πατρίδας σου. Την ίδια την Πατρίδα σου.

Παραβιάζεις από μόνος σου ιερούς κανόνες. Τη Σύμβαση - Πλαίσιο. Που σου παρέχει προστασία. Σου κατοχυρώνει δικαιώματα σαν Εθνική Μειονότητα.

Στο Γεωργουτσάτι, - λένε - παλιά πούλησε κάποιος το χωράφι του σε αλλοεθνή. - Τότε που δεν πουλούσε κανείς γη. Παρ’ όλη τη φτώχεια, ως το γόνατο, μόνο αγόραζε -. Το χωριό τον αποκήρυξε. Τον σημάδεψε.

Συνοδεύει το στίγμα αυτό στη ζωή τις γενιές με τη σειρά.

Δεν φεύγει με τίποτα.

Σήμερα έγινε πια της μόδας. Με άνεση ορισμένοι πουλάν οικόπεδο, σπίτι, επιχείρηση, χωράφι…, σε αλλοεθνή. Κι ο γείτονας, ο συγχωριανός, ο συμπατριώτης, ακόμα και η Επαρχία, η Εθνική μας Οργάνωση, το Εθνικό Κέντρο που λέγεται Ελλάδα, αμελούν.

Αδιαφορούν.

Σαν να ‘ναι ασήμαντο το γεγονός. Περνάει απαρατήρητο.

Μάλιστα ορισμένοι έπαρχοί μας - εκλεκτά πρόσωπα - πούλησαν σε αλλοεθνείς οικόπεδα. Και το περίεργο;! Προωθούνται πάλι από τους πολιτικούς μας φορείς. Κι από τον κόσμο μας πάλι ψηφίζονται.

Στην Ξάνθη και Κομοτηνή, συμβαίνει το αντίθετο. Εκεί αγοράζουν, δεν πουλούν. Η μάνα τους, με τον τρόπο της, τους μουσουλμάνους τους βοηθάει…

Τους προσφέρει χείρα βοήθειας.

Αντί να μιμηθούν το καλό παράδειγμα του Γιώργου Λίτη και Χρήστου Τσέκα στη Δερβιτσάνη, που γέμισαν τα χωράφια τους με ροδιές, του Νίκου Νίκα στη Λιούγκαρη, που επεκτείνει συνέχεια τον τεράστιο αμπελώνα, του Σωτήρη Ράφτη στο Ζερβάτι, που καλλιεργεί λογής - λογιών γεωργικά φυτά…, ζηλεύουν νοσηρά  και ακολουθούν την καταστροφική πρακτική δικών μας ανθρώπων, που πουλάν ό,τι δεν πουλιέται, ούτε με το χρυσάφι όλου του κόσμου, σε χώρο μιας Μειονότητας.

Την πολύτιμη γη. Σε στιγμή που πρέπει να προσέχει κανείς παρά πολύ ακόμα και την ενοικίαση…

Συρρικνώνοντας έτσι την μικρή μας Πατρίδα. Στενεύοντας το σύνορο. Ό,τι χειρότερο φαντάζεσαι.

Οι μεσίτες καταστροφείς - δικοί μας και ξένοι - γυροφέρνουν στην πιάτσα του παζαρέματος. Δίνουν και παίρνουν. Με ιδιώτες και με επί τούτου συγκροτημένη ανώνυμη εταιρία στην Πρωτεύουσα, για εκμετάλλευση της γης. Με το βλέμμα αποκλειστικά στραμμένο στα χωράφια μας. Με τιμές που προκαλούν, που ξεμυαλίζουν, που τρελαίνουν…

Βγάζουν ορισμένοι, έτσι στο σφυρί, τον τόπο μας. Μαζί με τα οστά των προγόνων μας. Έναντι παχουλής αμοιβής.

Η Πατρίδα δεν παζαρεύεται.

Βάλτε το καλά στο νου!

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

17/04/2014

(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο)