Αντίλογος

Όταν ο κορυφαίος ποιητής μας, Πάνος ΤΣΟΥΚΑΣ απόδωσε στην ελληνική γλώσσα τον μεγάλο Αλβανό συγγραφέα, Μίλος Γκέργκι Νικόλα (ΜΙGJENI), έγραψε στην αλβανική τους παρακάτω εμπνευσμένους στίχους:   Zë grek u dhashë vargjeve të tua dhe vura nga vetja ime një pjesë. Që qielli i mendimit tënd të jetë i kulluar dhe gjerësia oqeanike të mos vdesë. Μας είπε ποιητικά, με στίχους, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τι θεωρούσε αυτός μετάφραση. Αποδίδω με μεγάλο σεβασμό στην ελληνική αυτούς τους στίχους: Ελληνική φωνή έδωσα στους στίχους σου κι έβαλα απ’ τον εαυτό μου ένα μέρος. Ώστε η απέραντη σκέψη σου να ‘ναι πεντακάθαρη, και τ’ ωκεάνιο φάρδος να μην έχει τέλος.  Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ 28/01/2018

(Κοινωνικό θέμα) Ένας ναρκομανής επιχειρεί ν' αφαιρέσει χρηματικό ποσό από τσέπη περαστικού στο Μοναστηράκι. Ο άλλος εκνευρισμένος αρπάζει καρέκλα εστιατορίου και τρέχει πίσω του να του τη δώσει κατακέφαλα. Όλοι γύρω τους αδιάφοροι. Χαζεύουν. Αντικρίζοντας αυτή την εικόνα, φέρνω στο νου μου ένα άλλο ανάλογο επεισόδιο, στο οποίο διακρίνεις εκτός της αδιαφορίας, ανησυχία, αλλά και ευγνωμοσύνη: Μια γριά ήταν πεσμένη χάμω σε σταθμό λεωφορείων, κινδύνευε η ζωή της, αλλά κανένας περαστικός δεν τη σηκώνει. Όχι μόνο από αδιαφορία, αλλά κι από φόβο, μην βρει το μπελά του. Συμβαίνει να κάνεις καλό, π.χ., στην προκειμένη περίπτωση, να πας να βοηθήσεις τη γιαγιά, αλλά αυτή να είχε πεθάνει. Και μετά να τραβιέσαι χρόνια σε δικαστήρια ... Γι' αυτό: «Είδες, δεν είδα, άκουσες, δεν άκουσα..., τραβάς του δρόμου σου και είσαι μια χαρά» είναι το σοφό του Έλληνα.   … Ένα γλυκό κορίτσι σκύβει πάνω στη γιαγιά και τη βοηθάει. Τη σώζει. Η υπερήλικη για να το...