Ήταν η περίοδος που το Κόμμα σκεπτόταν πώς να προσφέρει φαγητό στο χωράφι. Ν' απαλλάξει τον συνεταιριστή από το μαγείρεμα και απ' τα σακούλια που κουβαλούσε στο μέτωπο εργασίας. Πήγαινε στον κάμπο της Δρόπολης και ο Πρώτος Γραμματέας της Κομματικής Επιτροπής, για να συζητήσει γι' αυτό και για άλλα θέματα, αλλά δεν συνεννοούνταν εύκολα με τον κόσμο. Οι γυναίκες δεν καταλάβαιναν, ούτε μιλούσαν καλά τ' αλβανικά. Τις συμβούλεψε: -Να παρακολουθήσετε όλες το φροντιστήριο που ανοίξαμε και λειτουργεί στα Σωφράτικα! "Σαν η τάδε", είχε και το συγκεκριμένο παράδειγμα. Σε σύσκεψη, που διοργανώθηκε με συμμετοχή και μειονοτικών κομμουνιστών, ανέφερε ο Ράπο Ντερβίσι την παραπάνω ανησυχία του, που ήταν και ανησυχία όλου του κομματικού μηχανισμού. Πήρε και θέση. Εξέφρασε τη γνώμη του: "Την πεθαμένη ελληνική γλώσσα, την παλιά, απ’ την εποχή του Ομήρου, τι τη θέλουμε; Ακόμα θα τη μιλάμε;! Μετά από τόσα χρόνια λευθεριάς στον τόπο μ...